பிரபஞ்ச நடனம்…

தழுவி முத்தமிட அழைப்பு விடுத்த பழஞ்சூரியன்

துணை தேடிப் பாடும்

கவிகளில் வழிந்தோடுகிறது

விழிகளற்ற இரவுகளின்  

கொடிகள் சுற்றியெடுத்த சுக்கிலம்

பெண் பூனைகள் முகர்ந்து விடாமல்

வார்த்தைகளுக்கடியில்

புதைத்து வைத்த உதட்டின் மேல் முளைந்த காடொத்த மயிர்கள்

சுக்கில மூலம் ஒளிந்துக் கொண்டது

யானைத் தோலணிந்து

அம்மை

குறிகளின் மீது நடனமாடுகிறாள்

அம்மை

எம் அம்மை

பைரவி

பார் புகழும்

கொற்றவை

எலும்பையும் நசுக்கியுடைத்து மஜ்ஜையுறியும்

இரக்கி

கருணா பைரவி

கருணையின் ஆதி

மகாயோனி

 

இடது காலில்

கழலென

சுற்றித்திளைக்கும் தழலென

மின்னும் இரு நாவோடு நச்சரவம்

தெளிக்கும்

நஞ்சானது கரைக்க துவங்கியது சூரியனின் மொட்டைக் கதிர்களை

ஆம்

அப்படித்தான்

அவள் வைசூரி

வலது காலால் முரசம் பெயர்த்து

ஓங்கியொளிவிடும்

தாகத்தால் தகதகக்கும்

மின்னும் சிறு மூங்கில் விரல்களால்

அம்மை பறிப்பாள்

பறிப்பாள்

அம்மை

குறிகளை

பற்றியிருந்த கொடிகள் தெறித்து சிதறிவெடிக்கிறது

தத்தோம்...தாம்... தரிகிட தித்தோம்

நீலி

பெண்பேய்

பேரம்மை

கனியட்டும் தாயே அகம் இகம் பரம்

சாந்தம்

அம்மையே

குறிகள்

யோனிகளுக்கானஅகராதிகளை படைப்பதில் சலிப்பதில்லை

துதிக்கும் சொற்கள் காலத்தின் கரைப் படிந்த சொற்களானதை

அம்மை அறிவாள்

அம்மையரிவாள்

அவள்

பழுப்பு நிறம் கூடிய பற்களுக்கிடையில் அரைபட்டு

ஓங்கி மிதிக்கையில்

சுக்கிலம் தெறித்து

விரைகள் நசுங்கி

விழிகள் கொட்டி

வேரோடு சாய்கிறது

நீலம் பாவிய கழுத்து

நீலம் பாவிய உடல்

நீலம் பாய்ந்த குறி

நீலத்தை எடுத்துடுத்துடுத்துகிறாள்

அம்மை

இளவுதட்டில் வெம்மை பூக்க

பசுஞ்செம்மை சிவக்க

இளிக்கிறாள்

எம் அம்மை

தம்..

தம்தம்...தம்

தத்...

தத்தரிகிட  தத்....

தத்தரிகிட...தத்தரிகிட...தித்தோம்

சாந்தம்.