Dec 30, 2016

சாதியப் பிரச்சினையும் அதற்கான தீர்மானங்களும்: ஒரு மார்க்சியக் கண்ணோட்டம் கட்டுரையிலிருந்து


சாதியப் பிரச்சினையும் அதற்கான தீர்மானங்களும்: ஒரு மார்க்சியக் கண்ணோட்டம்
- ஆய்வுக் குழு, அர்விந்த் மார்க்சியக் கல்வியகம்

............. திட்டவட்டமான நடைமுறையை நோக்கி நகரும்பொழுது பலப் பிரச்சினைகளை  நாம் எதிர்கொள்ள வேண்டியுள்ளது. ஆளும் வர்க்கம் எனும் பிரிவில் அடங்கும் - முதலாளிகள், சிறு மற்றும் நடுத்தர வணிகர்கள், குலாக்குகள், விவசாயிகள், நடுத்தர வர்க்கப் பிரிவினர் மற்றும் இதர ஒட்டுண்ணி சமூகங்கள் மற்றும் அதன் ஆதரவு வர்க்கங்கள் - தங்கள் நலன்களில் முரண்பட்டாலும்கூட அரசியல் கொள்கை முடிவுகள் மற்றும் உழைக்கும் மக்களுக்கு எதிரான நடவடிக்கைகள் என்று வரும்போது ஒற்றுமையுடன் கைகோர்த்துக் கொள்கின்றன. மறுபுத்தில், மற்ற பிரச்சினைகளுக்கிடையில், புரட்சியின் ஆணிவேராக திகழக்கூடிய பாட்டாளி வர்க்கம் மற்றும் கிராமப்புறங்கள், நகரங்களில் உள்ள அரை பாட்டாளி வர்க்கம், கீழ்-மத்தியத்தர வர்க்கம் மற்றும் கீழ்-மத்தியத்தட்டு விவசாயிகள் ஆகியோரை ஒற்றுமைப்படுத்தும் பாதையில் நாம் எதிர்கொள்ளும் சவால் என்னவெனில், அவர்கள் சாதியரீதியாக பிளவுபடுத்தப்பட்டுள்ளனர், எண்ணற்ற சமூகப் பாகுபாடு பல்வேறு அடுக்குகளில் நிலவுகின்றது. இச்சூழலில், சாதி ஆதிக்கமும், ஏதோ ஒரு வடிவில் இந்திய சமூகத்தின் அனைத்து மட்டங்களிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் முரண்பாடுகள் மேற்கட்டுமானத்தோடு (பழைய மதிப்பீடுகள் அல்லது சிலர் கூறுவது போல் பிராமணிய பண்பாட்டு தாக்கம்) மட்டும் தொடர்புடையதா அல்லது அம்மேற்கட்டுமானத்திற்கு ஆதரவும் பலமும் கொடுக்கக்கூடிய பொருளாதாரக் காரணிகளும் இருக்கக்கூடுமா என்று பரவலாக விவாதிக்கப்படுகிறது.

சாதிய மோதல் மற்றும் சாதி அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறைகளுக்குப் பின்னணியில் மாறுபடும் தீவிரத்தன்மையோடு, வர்க்கங்களுக்கிடையிலான பொருளாதார நலன்களின் மோதல்கள் முக்கியப் பங்கு வகிப்பதை நாம் காண முடிகிறது. ஆனால் அத்தகைய சூழல்களில் நிகழும் அணிதிரட்டலானது (போலரைசேஷன்) சாதிய அடிப்படையிலேயே நிகழ்கிறது.  பூர்ஷுவா பாராளுமன்ற ஓட்டு வங்கி அரசியலானது சாதிய ரீதியான அணிதிரட்டல்களை தன்னுடைய முக்கியக் கருவிகளில் ஒன்றாகப் பயன்படுத்துகிறது. கூரிய சாதிய முரண்பாடுகளின் பின்னிருக்கும் மையக் காரணி இதுதானா? சாதி என்பது கடந்தகாலச் சுமை, நிலப்பிரபுத்துவ நீட்சி அல்லது “பிராமணிய கலாச்சாரத் தாக்கம் என்று மட்டுமிருந்தால் காலப்போக்கில் சில முற்போக்கு சமூக இயக்கங்கள் மூலம் அது தூக்கி எறியப்பட முடியும். ஆனால் அதற்கான சாத்தியங்கள் தென்படவே இல்லை.

சாதியமைப்பானது புறத் தோற்றத்தில் காணப்படுவது போல் அப்படியொன்றும் மாறாத் தன்மை கொண்டதல்ல. அது ஒரு உள்ளார்ந்த மாறும் தன்மை (டைனமிசம்) கொண்டதாகவே இருக்கிறது. அதனால்தான் பண்டைய இந்தியாவில் தோன்றி, மத்திய காலம், காலனிய சகாப்தங்கள் (ஈரா) எல்லாம் தாண்டி இன்றைக்கும் தன்னுடைய சக்திவாய்ந்த இருப்பை நிரூபித்து வருகிறது. ஒவ்வொரு சமூக-பொருளாதார உருவாக்கத்திற்கும் ஏற்றவாறு சாதி தன்னை தகவமைத்துக்கொள்ளும் தன்மையோடு இருக்கிறது. அதனால்தான் வெவ்வேறு வரலாற்று காலகட்ட வர்க்கங்கள் அதனை தங்கள் நலனுக்கேற்றவாறு தகவமைத்துக்கொள்ள முடிகிறது.

சாதி மற்றும் வர்க்க இடையுறவு (இண்டர்-ரிலேஷன்ஷிப்) குறித்த குழப்பங்களுக்கு ஏட்டறவு அறிஞர்கள் ஒரு பகுதி காரணம்; ஒடுக்கப்பட்ட சாதிகளின் தலைவர்களின் அறியாமையின் காரணமாகவும், முன்முடிவுகளாலும் மார்க்சியம் பற்றிய எதிர்மறை கருத்துகள் கொண்டு ஏற்படுத்திய தாக்கம் ஒரு பகுதி காரணம்; அமெரிக்க சோஷலிச சிந்தனைகள் மற்றும் பூர்ஷுவா பின்நவீனத்துவ கருத்தியல்களான ‘அடையாள அரசியல்’ போன்றவை ஏற்படுத்திய குழப்பங்கள்; தங்கள் வர்க்க நலனை மனதில் கொண்டு குட்டி பூர்ஷுவா அறிவுஜீவிகள் உருவாக்கிய கோட்பாடுகள்; டிலடண்டே மற்றும் சீர்திருத்தவாத மார்க்சிஸ்டுகளின் இயந்திரத்தனமான பொருள்முதல்வாத ஆய்வுகளாலும், தவறுகளாலும் ஏற்படும் குழப்பங்கள் மற்றும் புரட்சிக்கான அடிப்படைப் பிரச்சினைகளைத் தவறவிட்டது போன்றே சாதியப் பிரச்சினைகளை முழுமையாக ஆய்வு செய்து ஒரு திட்டவட்டமான செயல்திட்டத்தை வகுக்காமல் போன கம்யூனிஸ்டுகளின் கடந்தகாலத் தவறுகளினால் விளைந்த குழப்பங்கள் ஆகியவை காரணமாகின்றன. இருப்பினும், வலுவார்ந்த புறரீதியான அடித்தளங்களும் இக்குழப்பங்களுக்குக் காரணமாக இருக்கின்றன. பெரும்பான்மையான தலித் சாதியினர் பாட்டாளி வர்க்கம் அல்லது அரை பாட்டாளி வர்க்கத்தின் (பெரும்பாலும் கிராமம், ஆனால் நகரங்களில் அதிகமாக) கீழ் வருகின்றனர் என்றாலும் பெரும்பான்மையான பாட்டாளி வர்க்கமோ அல்லது அரை பாட்டாளி வர்க்கமோ தலித் சாதியினராக இல்லை என்பது ஒரு உடனடிப் புறக்காரணி.

கிராமப்புற குலாக்குகளில் பெரும்பாலர் இன்று இடைநிலைச் சாதியினர். தலித்துகளை ஒடுக்குவதில் அவர்கள் நிலக்கிழார்களையும் ஆதிக்கச் சாதி நிலவுடைமையாளர்களையும் கூட மிஞ்சிவிடுகின்றனர். ஆனால்,  இந்த இடைநிலைச் சாதி மக்களிலும்கூட பெரும்பான்மை மக்கள் ஏழைகளாகவோ அல்லது கீழ்-மத்தியத்தர விவசாயிகளாகவே இருக்கின்றனர். அவர்கள் தொழிலாளி வர்க்கப் பிரிவினர் ஆகின்றனர். அனைத்துச் சாதிகளிலிருந்தும் நாம் முதலாளிகளைக் காண முடிகிறது (தலித்துகள் அரிதாகவே காணப்படுகின்றனர்).  ஆனால் இன்றைக்கும் ஆதிக்கச் சாதியினரையே அரசாங்கத்தில், அறிவுத்துறையில், குறிப்பாக உயர் பதவிகளில் காண முடிகிறது. இடஒதுக்கீட்டின் காரணமாக தலித்துகள் மற்றும் இடைநிலைச் சாதிகளில் சிலர் இந்த வட்டத்திற்குள் நுழைய முடிந்தது. ஆனால் அவர்களின் மக்கள் தொகையை ஒப்பிடும்போது இது சொற்பமானதே. அதுமட்டுமின்றி, இந்த விகிதமும் தற்போது குறைந்து வருகிறது. இச்சூழலில், சாதியமைப்பிற்கு எதிராக ஒரு பொது முன்னணியை எப்படிக் கட்டி எழுப்புவது எனும் நடைமுறை சார்ந்த கேள்வி எழுகிறது.

புரட்சிகர பரப்புரைகள் மூலம் ஆதிக்க சாதி மற்றும் இதர சாதி ஏழை மக்களிடையே ஜனநாயக உணர்வை பரப்பாமல், பொதுவான பொருளாதார மற்றும் அரசியல் பிரச்சினைகளை முன்வைத்து அவர்களை ஒருங்கிணைக்காமல் இது சாத்தியமா? இந்த ஒருங்கிணைப்பு முன்னெடுக்கப்படாமல் புரட்சிகர அணிதிரட்டல் மற்றும் மூலஉத்தியுடன் கூடிய  ஒருங்கிணைந்த முன்னணியை கட்டியெழுப்புதல் சாத்தியப்படுமா? தலித்துகளை மட்டும் ஒருங்கிணைப்பதன் மூலம் சாதியை ஒழித்துவிட முடியுமா? உண்மையான விடுதலையைப் பெற்றிட முடியுமா?

மேலும் நாம் சிந்திக்க வேண்டியது என்னவென்றால், சில சிறப்புரிமைகள், நிவாரணங்கள் மற்றும் தலித் சாதியினருக்கான பாதுப்புகள் ஆகியவை ஒரு சில மாற்றங்களுக்கு உதவலாம் என்பது ஒருபுறம் ஆனால் தலித்துகள் மீதான ஒடுக்குமுறை, சமூக பாகுபாடு மற்றும் மிகவும் அவலத்துக்குரிய அவர்களது சமூக நிலைமையை மாற்றியமைத்தல், சாதியமைப்பை ஒழித்திடுதல்  என தலித் பிரச்சினைக்கு ஒட்டுமொத்தமாக முடிவு கட்டுதல் என்பது வேறானது. இடஒதுக்கீடு போன்ற திட்டங்கள் தலித்துகளின் விடுதலையை நோக்கியோ அல்லது சாதியை ஒழித்திடவோ வழிவகுக்குமா?  இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் வரம்புக்குள் அத்தகைய சாத்தியங்கள் ஏதேனும் தென்படுகிறதா (நம் கண்முன் 62 வருட அனுபவங்கள் இருக்கிறது) அல்லது காலனியாக்கத்தின் கருவிலிருந்து பிறந்து, ஏகாதிபத்திய சகாப்தத்தில் வளர்ச்சி பெரும் - மிகுந்த வரையறைகளுடனும், பக்கச் சார்புகளுடநும் சிதைந்து போயிருக்கும் இந்திய முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் வரம்பிற்குள்ளிருந்து அது சாத்தியமா? கடந்த 6 பத்தாண்டுகளில் இடஒதுக்கீடின் மூலம் எத்தனை தலித்துகள் பயன்பெற்றுள்ளனர்? இதே ரீதியில் சென்றால், அவர்களது அவல நிலையை மாற்றியமைக்க இன்னும் எத்தனைக் காலம் பிடிக்கும்? இடஒதுக்கீடு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டபோது, பூர்ஷுவா ஜனநாயக உரிமையாக அது அப்போது பொறுத்தமாக இருந்தது, ஆனால் இப்போது அது பூர்ஷுவா ஜனநாயக உரிமை என்பதைக் காட்டிலும் பூர்ஷுவா ஜனநாயக மாயையை உருவாக்கக் கையாளப்படும் ஒரு கருவி ஆகிவிடவில்லையா? இடஒதுக்கீட்டின் மூலம் மேலெழுந்துவிட்ட, நகர மத்தியத்தர வர்க்கத்தின் ஓர் அங்கமாகிவிட்ட தலித் அறிவுஜீவிகள் கிராமங்கள் மற்றும் நகர தலித் பாட்டாளி வர்க்க நலனில் எந்த அக்கறையும் கொள்வதில்லை என்பதும், அரசாங்கம் அளிக்கும் சலுகைகளை அப்பிரிவு தலித்துகள் மட்டுமே அனுபவித்து வருகின்றனர் என்பதும் கவனிக்கப்பட வேண்டிய பிரச்சினையில்லையா? உண்மையில், சாதியமைப்பை எதிர்த்தாலும், சாதி ஒழிப்புக்கும், இடஒதுக்கீடு மற்றும் இந்திய அரசமைப்பின் வரம்புக்கு அப்பாற்பட்டு எந்த ஒரு திட்டத்தையும் சிந்திக்க அவர்கள் தயாராக இல்லை என்பதற்கும், தலித் இயக்கங்களின் கடந்தகாலம் குறித்தும், தங்களது தத்துவார்த்த அடிப்படை மற்றும் தங்களின் கோட்பாட்டாளர்களின் பாத்திரம் குறித்தும் எவ்வித ஆய்வுகளுக்கும் அவர்கள் தயாராக இல்லை  என்பதற்கும் அதுவே காரணம்........ 

நூல்: சாதியப் பிரச்சினையும் மார்க்சியமும்: தொடரும் விவாதம்


Dec 28, 2016

சாதியப் பிரச்சினையும் அதற்கான தீர்மானங்களும்: ஒரு மார்க்சியக் கண்ணோட்டம்

- ஆய்வுக் குழு, அர்விந்த் மார்க்சியக் கல்வியகம்

- ‘சாதியப் பிரச்சினையும், மார்க்சியமும்’ என்னும் தலைப்பில் நடத்தப்பட்ட அரவிந்த் நினைவு அறக்கட்டளையின் நான்காம் கருத்தரங்கில் (12-16 மார்ச் 2013, சந்திகர்) சமர்ப்பிக்கப்பட்ட தலைமையுரை.

இந்திய சமூகத்தை சுரண்டலற்ற சமூகமாய் மாற்றுவதற்கான பாதையில் சாதியப் பிரச்சினையை ஒதுக்கிவிட்டு புரட்சிகர செயல்திட்டங்களை வடிவமைத்திட முடியாது. நனவுபூர்வமான நடவடிக்கைகள் மூலம் முதலில் சமூக-அரசியல் தளத்தில் சாதி அமைப்பை ஒழித்திட வேண்டும், அதன் பின்னரே பல்வேறு பிரிவு மக்களை புரட்சிகரமாக ஒருங்கிணைக்க முடியும் என்னும் வாதங்களை விவாதத்திற்கு அப்பாற்பட்ட வகையில் நிராகரிப்பதற்கு போதுமான ஆதாரங்கள் உள்ளன. அதேபோல் பல்வேறு பிரிவு மக்களை புரட்சிகரமாக ஒருங்கிணப்பதும், புரட்சிகர நடைமுறையும் தொடங்கிவிட்டால் - அப்போக்கில் சாதியமைப்பு தாமாக ஒழிந்துவிடும் என்னும் வாதமும் தவறானது. ஆகவே இதுபோன்ற கேள்விகள் நம் விவாதங்களில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கவில்லை. சாதிய அடிப்படையிலான எண்ணற்ற ஒடுக்குமுறைகளை குறிவைப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் அவ்வொடுக்குமுறைகளின் கடத்துனர்களாகவும், தரகர்களாகவும் இருக்கும் நிறுவனங்களைக் குறிவைத்துத் தகர்த்து மக்களை அணி திரட்டினாலன்றி பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சிக்கான ஆயத்த வழிமுறையானது முன்னேற முடியாது; சமூகப் பாகுபாட்டினால் துன்புறும் பல்வேறு வர்க்க மக்களை புரட்சிகரமாக ஒருங்கிணைப்பது சாத்தியமில்லை என்பதே எங்களது நம்பிக்கை.

அதேவேளை, புரட்சியை முன்னெடுக்கப் போகும் செயல்வீரர்கள் சாதியை ஒழித்திடுவதற்காக -நீண்டகாலம் பிடிக்கக்கூடியதென்றாலும் (நிச்சயமாக நீண்டகாலம் பிடிக்கும்)-வரலாற்றுப்பூர்வமான, விஞ்ஞானப்பூர்வமான, அறிவுப்பூர்வமான செயல்திட்டங்களை முன்வைக்க வேண்டும். பாட்டாளிவர்க்கத் தலைமையிலான அரசை நிறுவியபின்னர் உற்பத்தி உறவுகள் சோஷலிச முறையில் மாற்றும் நடைமுறையோடு கருத்தியல் மற்றும் கலாச்சார மட்டத்தில் புரட்சிகர நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். அத்தோடு, சாதியமைப்பை முற்றிலுமாக ஒழித்திடும் வகையில் சோஷலிச முறையிலான சமூக-அரசியல்-கல்வி-கலாச்சார ஒருங்கிணைப்போடு படிப்படியாக முன்னேறும் நீடித்ததொரு நடைமுறையை அது கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பது தெளிவு.

இந்த ஆய்வுக் கட்டுரையில் எங்களது திட்டங்கள் குறித்து விரிவாகக் காணவிருக்கிறோம். அதுமட்டுமின்றி, நிலவும் தவறான, முழுமையற்ற, மேம்போக்கான, குழப்பவாதம் நிறைந்த திட்டங்கள் பற்றிய எங்களது கண்ணோட்டத்தையும் நாங்கள் முன்வைக்கவிருக்கிறோம்.


(நூலிலிருந்து முன்னோட்டம்....)

Dec 24, 2016

சாதியப் பிரச்சினையும் மார்க்சியமும்: தொடரும் விவாதம்


என்னுரை

இந்தியா என்றதும் அதன் அடையாளமாகச் சொல்லப்படுவது அதன் பழமை வாய்ந்த பண்பாடு. அரசியல் சாசனத்தின்படி இந்தியா ஒரு மதச்சார்பற்ற நாடு. அதாவது இந்தியா ஓர் இந்து நாடாக இருப்பினும், மற்ற மதங்களை ‘அனுமதிக்கக்கூடிய’ ‘சுதந்திர’ நாடு எனப்படுகிறது. ஆனால், இந்து மதம் என்று ஒன்று தோன்றுவதற்கு முன்னர் பல தத்துவங்களையும், நம்பிக்கைகளையும், வழிபாட்டு முறைகளையும், பண்பாடுகளையும் கொண்ட மக்கள் குழுக்கள் வாழும் பிரதேசங்களை, திணை வாரியாகப் பிரிக்கப்பட்ட நிலங்களைக் கொண்ட நாகரீகமாக (கண்டமாக) இருந்திருக்கிறது என்றே வரலாறு நமக்குச் சொல்கிறது.

காலப்போக்கில், பன்மைத்துவச் சமூகமாக இருந்த இந்த நாகரீகம், ஓரியல்பான சமூகமாக உருமாற்றம் செய்யப்படுகிறது. பல இனக்குழுக்களின், பிரிவுகளின் தத்துவங்களும், வழிபாட்டு நம்பிக்கைகளும் இணைக்கப்பட்டு ஒற்றை மத வடிவம் பெற்று இந்து மதம் என்றானது. மனித சமூகத்தின் வரலாற்று வளர்ச்சியோடு இது தொடர்புடையது. அதாவது, மனிதர்கள் தம் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய ஈடுபடும் முக்கியமான நடவடிக்கையான பொருள் உற்பத்தி நடவடிக்கையோடு இந்த சமூக வரலாற்று வளர்ச்சி என்பது தொடர்புடையது. உற்பத்தி நடவடிக்கையின் விளைவாக மனிதர்களுக்குள் ஏற்படும் உறவை நாம் பொருளாதார உறவுகள், உற்பத்தி உறவுகள், உழைப்புசார் உறவுகள், சொத்துறவுகள், சமூக உறவுகள் என்கிறோம். இந்த உற்பத்தி நடைமுறையின் வரலாற்று வளர்ச்சியின் விளைவாக சமூகத்தில் பல்வேறு ஏற்பாடுகள் தோன்றுகின்றன.  து சமூகக் கட்டமைப்பு எனப்படுகிறது. இக்கண்ணோட்டத்தை நமக்கு வழங்குவது மார்க்சியம். 

இந்த சமூகக் கட்டமைப்பின் அடித்தளமாக (அடிக்கட்டுமானமாக) பொருளாதாரமும் (பொருளாயத), அந்த பொருளாதார முறை அல்லது உற்பத்தி நடைமுறைக்கேற்ற ஒழுங்கமைப்புகள் மேற்கட்டுமானமாகவும் இருக்கிறது என்று மார்க்சியம் விளக்குகிறது. உற்பத்தி நடைமுறையின் வரலாற்று வளர்ச்சியில், மனிதர்களிடையே முன்னர் சமத்துவமாக இருந்த உறவுகள் சிதைந்து ஏற்றத்தாழ்வு மிக்க மனித உறவுகள் தோன்றுகின்றன. இதுவே வர்க்க சமுதயாத்தின் தோற்றம். அனைவரும் உழைத்து, பொருட்களை அல்லது உழைப்பின் பலனை சமமாகப் பிரித்து வாழ்ந்த முறை சிதைந்து குறிப்பிட்ட மக்கள் உழைக்க, குறிப்பிட்ட பிரிவு உழைக்காமல் மற்றவரின் உழைப்பைச் சுரண்டி வாழும் முறை உருவானது.

இதுவே தனியுடைமை செல்வத் திரட்டை அடிப்படையாகக் கொண்ட உற்பத்தி முறை மற்றும் உழைப்புப் பிரிவினையைக் கொண்ட அமைப்பாகும். உழைக்கும் வர்க்கம், உழைக்காமல் வாழும் எஜமானர் வர்க்கம் ஆகியவை அதன் முரண்பட்ட பிரிவுகள். ஏற்றத்தாழ்வு மிக்க இந்த சுரண்டல் முறையினால் இந்த இரண்டு வர்க்கங்களுக்கிடையில் (அதிலும் உட்பிரிவுகள் உண்டு)  ஏற்பட்ட முரண்பாடுகளின் விளைவாக ஒழுங்கமைப்புகளுக்கான தேவை எழுகிறது. அரசு, மதம், இராணுவம், நீதித்துறை ஆகிய நிர்வாக இயந்திரங்கள் இதன் விளைவாகவே தோன்றின என்பதையும் நமக்கு மார்க்சியம் விளக்குகிறது.

நிர்வாகத்தின் தேவை இயல்பானதுதானே என்பதே பொதுபொத்தியின் புரிதலாக இருக்கிறது. ஆனால் வர்க்க முரண்பாடுடைய சமூகத்தில், பல்வேறு கொடுமைகள் நிகழ்த்தி ஆதிக்கம் பெற்ற சமூகமானது தனது வர்க்க நலனுக்காகவே இத்தகைய ஒழுங்கமைப்புகளைத் தோற்றுவிக்கிறது. அதனால் இந்த ஒழுங்கமைப்புகளுக்கென்று ஒரு வர்க்கப் பண்பு உள்ளது. சுரண்டும் வர்க்கத்தின் பிரிதிநிதியாகி, உழைக்கும் வர்க்கத்தைப் பல்வேறு சித்தாந்தங்களுடன், பல்வேறு சட்டதிட்டங்களுடன் ஒடுக்கி ஆண்டு, உழைப்பு மற்றும் உற்பத்தியின் பலனை எஜமானர் வர்க்கத்திற்கு எந்தத் தொந்தரவுமின்றி கிடைக்குமாறு செய்வதே இவ்வமைப்பின் நோக்கமாகும்.

இந்த சமூக-அரசியல் பொருளாதாரத்தின் வர்க்கப் பண்பை புரிந்துகொள்ளாமல் இருப்பதன் காரணமாகவே நாம் நிலவுகின்ற அனைத்து அமைப்புகளையும், நிர்வாக இயந்திரங்களையும், எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாக இருக்கும் இந்த சுரண்டல்வாத உற்பத்தி முறையையும் இயல்பானது என்று கருதுகிறோம். அதில் நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளை, அநீதிகளை தனித்தனிப் பிரச்சினைகளாக, நிர்வாக சீர்திருத்தக் கோளாறுகளாக, குறிப்பிட்டதொரு பிரிவின் கருத்தியல்களாக, சில தனிமனிதப் பேராசைகளாகப் புரிந்துகொள்கிறோம்.

ஆனால், அடிப்படையில் நடப்பது என்னவெனில், சுரண்டல்வாத உற்பத்தி நடைமுறையில், அதாவது உற்பத்திச் சாதன உடைமை, உற்பத்திக் கருவிகளின் உடைமை, உழைப்புப் பிரிவினை மற்றும் விநியோக முறை ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய உற்பத்தி நடைமுறையில், உழைக்காமல் வாழும் வர்க்கத்திற்கு இருக்கும் ஒரே குறிக்கோள் செல்வம் சேர்ப்பதாகும். உழைக்கும் வர்க்கத்திற்கும் அதுதான் வாழ்வின் இலக்கு என்று சொல்லப்பட்டிருந்தாலும், அவர்கள் செல்வம் சேர்ப்பதென்பது இயலாத காரியமாகவே இருக்கிறது. ஏனென்றால் அந்தப் பாட்டாளி வர்க்கத்திற்கு தம் உழைப்புச் சக்தியை விட வேறு உற்பத்திச் சாதனங்கள் இருப்பதில்லை. உற்பத்திச் சாதனங்களில், கருவிகளில் ஏதோ ஒன்றை தம் உடைமையாகப் பெற்ற வர்க்கமும் குறிப்பிட்ட அளவு செல்வம் சேர்க்க முடியும் (தம் உழைப்பினால்). ஆனால், உழைக்காமல் வாழும் எஜமானர் (முதலாளி) வர்க்கம் மட்டுமே பெரும் செல்வங்களைச் சேர்க்க முடியும்.

இந்தச் செல்வக் குவிப்பு பல்வேறு சுரண்டல் வருவாய்கள் மூலம் திரட்டப்படும். உழைப்புச் சுரண்டல் மூலம், அதாவது உழைப்பாளர்களை இயற்கைக்கு மாறாக கடுமையாக உழைக்கச் செய்து அதிக உற்பத்தியை ஈட்டுவது. அது உபரி மதிப்பு (மிகை மதிப்பு) எனப்படுகிறது. உழைப்பவர்களுக்கு அதைப் பங்கிட்டு கொடுப்பதற்குப் பதிலாக, இந்த உழைக்காத வர்க்கமானது அதனை இலாபம், முதலீடு, வட்டி, வாடகை, முதலீட்டாளர்களுக்கான இலாபப் பங்கு, நிர்வகிப்பதற்கான எஜமானர் சம்பளம், அசையாச் சொத்துக்களின் தேய்மானம் இப்படி ஏதேதோ கணக்குகளைக் காட்டி, உழைப்புக்குக் கூலி, முதலீட்டிற்கு இலாபம் (மற்றும் இதர வருவாய்) என்னும் ஒரு அநியாய பொருளாதார முறையை ஏற்படுத்தி வைத்திருக்கிறது.

மேற்சொன்ன அந்த செல்வக் குவிப்பிற்காக, உழைக்காத வர்க்கத்திற்கு என்றென்றைக்கும் தேவைப்படும் முக்கியச் சக்தி அது உழைப்புச் சக்தியாகும். அந்த உழைப்புச் சக்தியை மிகவும் மலிவாகக் கைப்பற்றுவதற்கும், மற்றும் நிரந்தரமாக அந்த உழைக்கும் வர்க்கம் தமது அதிகாரத்திற்குக் கட்டுப்பட்டவர்களாகவும், உழைக்கும் அடிமைகளாகவும் இருப்பதற்கான பல்வேறு ஏற்பாடுகளை இந்த தனியுடைமை அமைப்பு தோற்றுவித்தது, தோற்றுவிக்கிறது, பழையதைப் புதுப்பித்து நீட்டித்துப் பயன்படுத்திக்கொள்கிறது. மனித சமூகமும், மனித உறவுகளும் அதற்கேற்ற வகையில் கட்டமைக்கப்படுகிறது. அதைத்தான் நாம் சமூக மதிப்பீடுகள், பண்பாடு, மத நம்பிக்கை, ’நல்லதொரு’ சமூக அமைப்பு என்றெல்லாம் நம்பிக்கொண்டிருக்கிறோம்.

மனித வாழ்வில் பிரதானப் பங்கு வகிக்கும் இந்தப் பொருளாதாரச் செயல்பாட்டை ஒவ்வொருவரும் புரிந்துகொள்வது மிக மிக அவசியம். ஏனென்றால் நிலவுகின்ற சமூக அமைப்பை இயல்பானதென்றோ, இதுவே சாஸ்வதமென்றோ கருதுவதன் மூலம் நாம் அறியாமையில் மூழ்கி இருக்கிறோம் என்பதோடு, நம்மைப் போன்ற உழைக்கும் வர்க்கத்தை காட்டுமிராண்டித்தனமாக ஒடுக்கி, சுரண்டி வாழும் ஒரு பிரிவின் செல்வக் குவிப்பிற்கு உழைத்துக் கொட்டும் பொருளாதார அடிமைகளாகவே வாழ்ந்து மடிவோம், நம் பிள்ளைகளை, அடுத்து வரும் தலைமுறைகளை உழைக்கும் அடிமைகளாகவே பிழைத்திருக்க விட்டுச் செல்வோம் என்றாகும்.

மனித சமூகத்தை, மனித உறவுகளை இந்தப் பொருளாதார அமைப்போடு (உற்பத்தி நடைமுறை) புரிந்துகொள்ளும்போது, சமூகத்தில் நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகள், ஒடுக்குமுறைகள், அநீதிகளுக்கான காரணங்கள் நாம் சரியாகப் புரிந்துகொள்ள முடியும். எந்த ஒரு பிரச்சினையும் தனித்ததல்ல, ஒன்றோடு ஒன்று தொடர்புடையது என்பதையும் புரிந்துகொள்ள முடியும். ஆகவே நிலவும் இந்த தனியுடைமை செல்வக் குவிப்பை அடிப்படையாகக் கொண்ட சுரண்டல்வாத சமூக அமைப்பை ஒழிப்பதன் மூலமே நாம் உண்மையான சுதந்திரம் பெற்ற சமத்துவ சமுதாயத்தை உருவாக்க முடியும் என்பதையும்  புரிந்துகொள்ள முடியும். அப்போதுதான் பொது எதிரியை அடையாளம் கண்டு, சரியான செயல்திட்டத்தை வகுத்து முன்னேற முடியும்.

அந்தவகையில், உழைக்கும் வர்க்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த பலவித ஏற்பாடுகள், சட்டதிட்டங்கள், ஒழுங்கமைப்புகள் தோன்றியது என்று பார்த்தோம். அரசு, மதம், இராணுவம், நீதித்துறை ஆகியவை அந்த ஏற்பாடுகள் என்பதையும் பார்த்தோம்.

இந்த நான்கில், அரசு, இராணுவம், நீதித்துறை என்பது வெளிப்படையாகத் தெரியக்கூடிய நிர்வாக இயந்திரமாக இருக்கிறது. மதம் என்னும் அந்த நிறுவனம் மட்டும் ஏதோ இயல்பிலேயே தோன்றிய ஒன்றாகவும், மனிதர்களுக்கு அப்பாற்பட்ட சக்திகளின் ஆசீர்வாதம் பெற்ற புனிதர்கள் வகுத்துக்கொடுத்த நன்னெறி என்றும் நாம் நம்பவைக்கப்பட்டிருக்கிறோம். உலகெங்கிலும் இதுவே நிலைமை.

இதில், பண்பாடு, வழிபாட்டு நம்பிக்கைகள், சடங்கு, சம்பிரதாயம், போன்ற பழக்க வழக்கங்கள் அனைத்து நாடுகளிலும் பொதுவாக இருப்பினும், இந்தியாவில் மட்டும் மதத்தின் ஒரு கோட்பாடாக சாதி என்னும் பிறப்பின் அடிப்படையிலான தகுதியை வரையறுக்கும் படிநிலை ஏற்பாடு ஒன்று நிலவுகிறது. பல்வேறு தத்துவங்களோடு, இந்த சாதி என்னும் கோட்பாட்டையும் உள்ளடக்கியதே இந்தியாவின் மதம் என்று சொல்லப்படும் இந்து மதமாகும்.

வர்க்க சமுதாய தோற்றத்தில் ஒடுக்கும் வர்க்கமானது ஒடுக்கப்படும் வர்க்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த மதத்தை மிக முக்கிய ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தியது, அது இன்றைக்கும் தொடர்கிறது.

உற்பத்தி நடைமுறையின் வளர்ச்சியில் உற்பத்திச் சாதனங்களை (கருவிகளையும்) தனி உடைமையாகக் கொண்ட எஜமானர் வர்க்கம், அதற்கு உழைத்துக் கொடுக்கும் உழைக்கும் வர்க்கத்திற்கு இடைப்பட்ட வர்க்கமாக ‘மேய்க்கும்’ (மூளை உழைப்பு மூலம் நிர்வாகம் செய்யும்) கூட்டம், வணிகத் தொழில் செய்யும் கூட்டம், தரகுத் தொழில் செய்யும் கூட்டம், பகுதியளவு உற்பத்தி சாதனம் கொண்டு சிறு, குறு உற்பத்தியாளர்களாக இருக்கும் கூட்டம் என்று பலவேறு பிரிவுகள் உருவானது. இப்படி பல்வேறு தொழில்கள், வர்க்கக் குழுக்கள் உருவானதோடு, கலப்புகளும் நிகழ்ந்தன. பண்பாட்டு கலப்புகள், நம்பிக்கைக் கலப்புகளும் இதில் நிகழ்வது யதார்த்தமே.

இப்போக்கில், அரசும், மதமும் உருவாகும்போது, ஆளும் வர்க்கத்திற்கு ஏற்ற ஒழுங்கமைப்பிற்காகவும், உற்பத்திப் பெருக்கத்திற்காகவும் சில நம்பிக்கைகள், சடங்குகள், பழக்க வழக்கங்கள் மதத்தின் பெயரால் உருவாக்கப்படும்/இணைக்கப்படும் போது குறிப்பிட்ட பிரிவொன்று அதற்கு மூளையாக இருந்து அரசு-சமூக-மதக் கொள்கைகளை வகுக்கவும், அதற்குத் தலைமை தாங்கவும், வழிகாட்டவும், சில சட்டதிட்டங்களைப் படைக்கும் பொறுப்பைப் பெறுகிறது. அரசு நிர்வாகம் மற்றும் சமூக ஒழுங்கிற்காக இந்தியாவில் அத்தகைய கொள்கைகளை வகுப்போராக/தொகுப்போராக புரோகிதர் கூட்டம் என்று அறியப்படும் பிராமணக் கூட்டம் இருந்ததாக வரலாறு நமக்குச் சொல்கிறது.

நிலவிய சமூக-அரசியல்-பொருளாதார அமைப்புக்கு ஏற்ற வகையில் அரசுடன் இணைந்து இந்தப் பிராமணியக் கூட்டம் தொகுத்தும், படைத்தும் கொடுத்த மதச் சித்தாந்தங்களே இன்றைக்கு இந்து மதமாக அறியப்படுகிறது. அந்த சித்தாந்தமானது சமூக-அரசியல்-பொருளாதார மட்டத்திலும் செல்வாக்கு செலுத்துகிறது என்பதே இன்றைக்கும் தொடரும் வரலாறு.

பிராமணிய இந்து மத சித்தாந்தத்தின்படி ‘இந்திய மனிதர்கள்’ (மட்டும்) ஆன் பெண் உறவின் காரணமாகப் பிறக்காமல் ஒரு ஆண் கடவுளின் நெற்றியிலிருந்தும் (பிராமணர்கள்), தோளிலிருந்தும் (சத்திரியர்கள்), தொடையிலிருந்தும் (வைசியர்கள்), பாதத்திலிருந்தும் (சூத்திரர்கள்) பிறந்தார்கள். (பின் எப்போது அவர்கள் பெண்ணின் வயிற்றில் பிறக்கும் மனிதர்கள் ஆனார்கள் என்பது அந்தக் கடவுளுக்கே வெளிச்சம்). ஆகவே, அப்பிறப்பின் அடிப்படையில் அவரவருக்கென்று ஒரு தகுதி இருக்கிறது. ஒரு மரபு இருக்கிறது - அது நால் வர்ணக் கோட்பாடு என்று தோன்றி இன்று அது சாதியாக இறுகி நிற்கிறது.

பிராமணிய இந்து மதச் சாதியமைப்பின்படி பிராமணர்கள் உயர்ந்தவர்கள், அவர்களுக்குக் கீழ் சத்திரியர்கள், பின் வைசியர்கள், பின் சூத்திரர்கள். ஆனால் இந்த நால் வர்ணத்தார்க்கும் கீழாக ஒரு சாதி அல்லது பிரிவாக இருப்பவர்கள் பஞ்சமர்கள் எனப்படுகிறார்கள். இவர்கள் பிறப்பிலேயே மிகவும் ‘கீழானவர்கள்’ என்றும், ‘தீண்டப்படாதவர்கள்’ என்றும் வரையறுக்கப்பட்டு, கடுமையான கொடுமைகளுக்கு உள்ளானார்கள் என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்த வரலாறு. 

இந்துமத சாதியமைப்பின்படி, இந்த படிநிலை அமைப்பின் கீழ் பிறப்பின் அடிப்படையில் இன்னார்க்கு இன்ன தொழில் எனும் உழைப்புப் பிரிவினை வகுக்கப்பட்டுள்ளது. மேல் அடுக்கில் உள்ளவர்களுக்கு ‘சுத்தமான’ உழைப்பும் (உடல் மற்றும் மூளை உழைப்பு), கீழ் அடுக்கில் உள்ளவர்களுக்கு ’அசுத்த’ உழைப்பும் (கடுமையான மற்றும் அசுத்த உழைப்பு) பிரித்துக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. வர்க்கப் பிளவின் முக்கியக் கூறாக இருக்கும் இந்த உழைப்புப் பிரிவினையை திட்டவட்டமாக நடைமுறைப்படுத்த உதவுவது சாதியமைப்பாகும். ஆனால் இந்து மதம் என்னும் அச்சாரத்தோடு இயங்குவதால், இதில் நிலவும் உழைப்புப் பிரிவினை எனும் ஏற்பாடு புரிந்துகொள்ளப்படாமல், ஒடுக்குமுறை வடிவங்களான தீண்டாமை, சமூக விலக்கு, இன்ன பிற சமூகக் கொடுமைகள் மட்டுமே சாதி என்றும், அது தனித்ததொரு பிரச்சினை என்றும் புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. சாதிய ஒடுக்குமுறை, பாலின ஒடுக்குமுறை, மதம் மற்றும் இன்னபிற அனைத்து ஒடுக்குமுறைகளுக்கும் தனியுடைமை பொருளாதாரத்திற்கு ஏற்ற சமூக-அரசியல் கட்டமைப்புகளே காரணமாக இருக்கின்றன.

அதாவது உழைப்புச் சுரண்டல் மூலம் பெருத்த இலாபம் ஈட்டி செல்வச் செழிப்போடு வாழ்வதற்கு ஏற்ற கட்டமைப்பு என்று பொருள். ஆகவே, சாதிய ஒடுக்குமுறை, பாலின ஒடுக்குமுறை, மதச் சிறுபான்மையினர் மீதான ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரானப் போராட்டங்கள் என அனைத்துப் போராட்டங்களும், நீண்டகாலப் போக்கில் வர்க்கப் போராட்டப் பாதையில் இணைந்து - நிரந்தரமான ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்த – தனியுடைமையை ஒழித்து பொதுவுடைமையை நிறுவுவதாக இருக்க வேண்டும் என்பதே மார்க்சிய வழிகாட்டுதல்.

இவ்வாறாக, கம்யூனிஸ்டுகள் சாதியமைப்பின் கட்டமைப்பை அடிக்கட்டுமானம் மேற்கட்டுமானம் என்னும் மார்க்சிய உருவகத்தைச் சொல்லி விளக்கினால் ஏற்றுக்கொள்ளாமல், மார்க்சியத்தை எதிர்மறையாகச் சித்தரிப்பதும் அல்லது மார்க்சியத்தில் சாதியப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு இல்லை (இன்ன பிற அடையாளம் சார்ந்த பிரச்சினைகளுக்கும்) என்று சொல்லி அடையாள அரசியலை முன்னெடுப்பதென்பதும் உழைக்கும் வர்க்க ஒற்றுமைக்கு எதிரானப் போக்காகும். இது ஆளும் வர்க்கத்திற்கே சாதகமாக அமையும். இந்தப் புரிதல் இன்றியே முற்போக்குத் தலைவர்களில் பலரும் தங்களின் அடையாளம் சார்ந்த பிரிவினரின் விடுதலையைப் பற்றி மட்டுமே கவலை கொண்டு அதற்கான போராட்டங்களுக்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் அளிக்கும் பிரிவினைவாத மனநிலைக்குள்ளாகி பாதை மாறிப் போய்விடுகிறார்கள். தலித்தியம் என்பது அத்தகையதொரு அடையாள அரசியல் போக்காகும். அம்பேத்கரை முன்வைத்து இந்த பிரிவினைவாத பூர்ஷுவா அரசியல் முன்னெடுக்கப்படுகிறது.   ஆகவே, அம்பேத்கரின் சிந்தனைகளை பகுத்தாய்வது அவசியமாகிறது. அம்பேத்கரின் சீர்திருத்தவாதம், பௌத்த மதமாற்றம் மற்றும் அரசியல்-பொருளாதார பரிந்துரைகள் ஆகியவை உண்மையிலேயே தலித் மக்களுக்கு விடுதலை பெற்றுத் தரக்கூடியதா என்பதை கேள்விக்குள்ளாக்குவதென்பது, தலித்தியத்தின் பெயரால் நடக்கும் பிழைப்புவாத பூர்ஷுவா அரசியலை அம்பலப்படுத்துவதென்பதாகும். 

சுதந்திர போராட்ட காலத்தில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளின் செயல்பாடுகளின் மீது அதிருப்தி கொண்டதன் காரணமாகவும், ஜான் டூயி போன்ற ஃபேபியன் சோஷலிசப் பொருளாதார வல்லுனர்களின் தாக்கத்திற்கு உள்ளானதாலும் அம்பேத்கர் மார்க்சியம் பற்றிய தவறான புரிதல்களை வளர்த்துக் கொண்டார் எனலாம். அதன் விளைவாக, மார்க்சியம் தலித் மக்களுக்கு எதிரானது என்று எதிர்மறையாக சித்தரிக்கும் அளவுக்கு சென்றார். இந்த மரபின் தொடர்ச்சியாக தலித் அரசியல் என்னும் அடையாள அரசியல் உருவாகி, இன்றைக்கு தலித் பூர்ஷுவா அரசியலாக உருமாறி நிற்கிறது. தலித் மக்களுக்கு சில சலுகைகளை, நிவாரணங்களைப் பெற்றுத் தருவது, பூர்ஷுவா பாராளுமன்ற அரசியலில் பங்குபெறுவது, சாதிய ஒடுக்குமுறை மற்றும் தீண்டாமைக்கு எதிராக ஆங்காங்கே சிலப் போராட்டங்களை நடத்துவது என்பதைத் தாண்டி இந்த அரசியல் தலைமைகளிடம் சாதி ஒழிப்பிற்காக எந்த செயல்திட்டமும் இல்லை.

அம்பேத்கரியம் என்னும் கோட்பாட்டின்படி சாதி ஒழிப்பு மற்றும் தலித் விடுதலை என்று சொல்லும் இத்தலைவர்கள் மற்றும் தலித் பூர்ஷுவா அறிவுஜீவிகள் அதன்படி சாதி ஒழிப்பு எப்படி சாத்தியம் என்று விளக்குவதில்லை. ஆனால், சாதியப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு அம்பேத்கரிடம் உள்ளது, சாதி ஒழிப்பு உள்ளிட்ட நூலில் உள்ளது என்று இவர்கள் கூறிவந்துள்ளனர். அதன் ஒரு பகுதியாக அம்பேத்கரின் மார்க்சிய எதிர்ப்பு கருத்துகளை பரப்பி, உழைக்கும் வர்க்கத்தை பிளவுபடுத்தும் வேலையில் தீவிரமாக செயல்பட்டுவந்தனர். ஒருகட்டம்வரை கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளிடம் நேரடியாக வெறுப்பு பாராட்டி வந்த இந்த தலித் அடையாள அரசியலானது பின்னர் சூழ்நிலைக்கேற்ப கம்யூனிஸ்டுகளோடு இணைந்தும், தனித்தும் செயல்பட்டு வருகின்றது. ஆனால், அடிப்படையில் இந்தியாவுக்கு மார்க்சியம் பொருந்தாது, சாதி ஒழிப்பிற்கு மார்க்சியத்தில் தீர்வில்லை, அம்பேத்கரிடம் மட்டுமே தீர்வு இருக்கிறது என்பதே தலித் அரசியல் கோட்பாடாகும்.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள், மார்க்சிய அறிவுஜீவிகள் இத்தகைய குற்றச்சாட்டுகளுக்கு எதிராக கடுமையான எதிர்வினைகளை ஆற்றியுள்ளனர். மார்க்சியத்தை முன்வைத்து அம்பேத்கரின் சிந்தனைகளை, அவரது போராட்ட வழிமுறைகளை விமர்சித்து பல நூறு விமர்சனங்கள் வந்துள்ளன. அந்தப் பின்னணியில் வெளிவந்ததே ரங்கநாயகம்மா எழுதிய சாதியப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு: புத்தர் போதாது! அம்பேத்கரும் போதாது! மார்க்ஸ் அவசியத் தேவை என்னும் நூல்.

ஆனால், மற்ற எந்த நூல்களும், விமர்சனங்களும் எதிர்கொள்ளாத தாக்குதல்களை இந்த நூல் எதிர்கொண்டுள்ளது. ரங்கநாயகம்மா நூலுக்கு தொடர்ச்சியாக சில விவாதங்களை பொது மக்களின் கவனத்திற்குக் கொண்டுவரவே இந்நூல் தொகுப்பு. வாசிப்பு வசதி கருதி பெரிய பாராக்களை உடைத்திருக்கிறேன்.

கடந்த தசாப்தங்களில் சாதியப் பிரச்சினை குறித்து மார்க்சியக் கண்ணோட்டத்தில் பல்வேறு ஆய்வுகள் நடந்துள்ளன. மானுட விடுதலையில் ஆர்வம் உள்ளவர்கள் அவற்றை கற்றறிய வேண்டும். அந்த வரிசையில், நம் சமகாலத்தில், அதாவது 2014இல் நடந்து ஒரு முக்கியமான கருத்தரங்கில் சமர்க்கிப்பட்ட ஆய்வுக் கட்டுரைகளின் தொகுப்பாக அரவிந்த் நினைவு அறக்கட்டளை வெளியிட்டுள்ள சாதியப் பிரச்சினையும், மார்க்சியமும் என்னும் நூலை வாசிக்க நேர்ந்தது. அனைத்து கட்டுரைகளுமே நாம் பதில் தேட நினைக்கும் சாதியப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு தொடர்பாக இருப்பினும், அர்விந்த் மார்க்சியக் கல்வியகம் குழுவாக மேற்கொண்ட ஆய்வுக் கட்டுரையை மட்டும் நான் மொழிபெயர்த்துள்ளேன். நேரம் கிடைப்பதைப் பொறுத்து மற்றக் கட்டுரைகளை மொழிபெயர்க்கலாம், அல்லது வேறு யாரேனும் மொழிபெயர்த்துக் கொடுத்தால், அடுத்தப் பதிப்பில் அதை சேர்த்து வெளியிடவும் நாங்கள் தயாராக உள்ளோம்.

                                                                                                      - கொற்றவை

Dec 23, 2016

சாதியப் பிரச்சினையும், மார்க்சியமும் – தொடரும் விவாதம்

“பழைய ஏற்பாடு ஒவ்வொன்றும் எவ்வளவுதான் அநாகரிகமானதாகவும் அழுகிப்போனதாகவும் தோன்றிய போதிலும் ஏதாவது ஓர் ஆளும் வர்க்கத்தின் சக்திகளைக் கொண்டு அது நிலைநிறுத்தப்பட்டு வருகிறது.  சீர்திருத்தங்கள், மேம்பாடுகள் ஆகியவற்றின் ஆதரவாளர்கள் இதை உணராத வரையில் பழைய அமைப்பு முறையின் பாதுகாவலர்கள் அவர்களை என்றென்றும் முட்டாள்களாக்கிக் கொண்டேயிருப்பார்கள். இந்த வர்க்கங்களின் எதிர்ப்பைத் தகர்த்து ஒழிப்பதற்கு ஒரே ஒரு வழிதான் உண்டு.  அது என்ன? பழைமையைத் துடைத்தெறியவும் புதுமையைப் படைக்கவும் திறன் பெற்றவையும் சமுதாயத்தில் தங்களுக்குள்ள நிலையின் காரணமாக அப்படிப் படைத்துத் தீரவேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறவையுமான சக்திகளை நம்மைச் சூழ்ந்துள்ள இதே சமுதயாத்திற்குள்ளேயே நாம் கண்டுபிடித்து, அந்தச் சக்திகளுக்கு அறிவொளியூட்டிப் போராட்டத்திற்கு ஒழுங்கமைத்துத் திரட்ட வேண்டும். இது ஒன்றே தான் வழி.

மார்க்ஸின் தத்துவஞானப் பொருள்முதல்வாதம் ஒன்றுதான் ஒடுக்கப்பட்ட வர்க்கங்களெல்லாம் அதுவரை உழன்று கொண்டிருந்த ஆன்மீக அடிமைத்தனத்திலிருந்து வெளியேறும் வழியைப் பாட்டாளி வர்க்கத்திற்குக் காட்டியிருக்கிறது.  மர்க்ஸின் பெருளாதாரத் தத்துவம் ஒன்றுதான் பொதுவான முதலாளித்துவ அமைப்பு முறையில் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் உண்மை நிலையை விளக்கியுள்ளது.” - வி.இ. லெனின், 1913.

கம்யூனிஸ்டுகள் சாதியமைப்பின் கட்டமைப்பை அடிக்கட்டுமானம் மேற்கட்டுமானம் என்னும் மார்க்சிய உருவகத்தைச் சொல்லி விளக்கினால் ஏற்றுக்கொள்ளாமல், மார்க்சியத்தை எதிர்மறையாகச் சித்தரிப்பதும் அல்லது மார்க்சியத்தில் சாதியப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு இல்லை (இன்ன பிற அடையாளம் சார்ந்த பிரச்சினைகளுக்கும்) என்று சொல்லி அடையாள அரசியலை முன்னெடுப்பதென்பதும் உழைக்கும் வர்க்க ஒற்றுமைக்கு எதிரானப் போக்காகும்.
கடந்த தசாப்தங்களில் சாதியப் பிரச்சினை குறித்து மார்க்சியக் கண்ணோட்டத்தில் பல்வேறு ஆய்வுகள் நடந்துள்ளன. மானுட விடுதலையில் ஆர்வம் உள்ளவர்கள் அவற்றை கற்றறிய வேண்டும். அந்த வரிசையில், நம் சமகாலத்தில், அதாவது 2014இல் நடந்த ஒரு முக்கியமான கருத்தரங்கில் சமர்க்கிப்பட்ட ஆய்வுக் கட்டுரைகளின் தொகுப்பாக அரவிந்த் நினைவு அறக்கட்டளை வெளியிட்டுள்ள சாதியப் பிரச்சினையும், மார்க்சியமும் என்னும் நூலை வாசிக்க நேர்ந்தது. அனைத்து கட்டுரைகளுமே நாம் பதில் தேட நினைக்கும் சாதியப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு தொடர்பாக இருப்பினும், அரவிந்த் மார்க்சியக் கல்வியகம் குழுவாக மேற்கொண்ட ஆய்வுக் கட்டுரையை மட்டும் நான் மொழிபெயர்த்துள்ளேன்.
அரவிந்த் மார்க்சியக் கல்வியக ஆய்வுக் குழுவினர் சாதியமைப்பின் வரலாற்று வளர்ச்சியை மார்க்சியக் கண்ணோட்டத்தில் விளக்கி, சாதி ஒழிப்பு அரசியலில் முக்கிய பங்காற்றிய தலைவர்கள் பற்றிய ஆய்வுகளையும் முன்வைத்து பின்னர் மார்க்சியக் கண்ணோட்டத்தில் சாதியமைப்பு பற்றிய தங்களது பார்வைகளை முன்வைத்திருக்கின்றனர். சாதி ஒழிப்பை உள்ளடக்கிய வர்க்கப் போராட்டத்திற்கான செயல்திட்டம் என்னவாக இருக்கலாம் என்பதையும் பரிந்துரைத்துள்ளனர்.

சாதியப் பிரச்சினையும், மார்க்சியமும் – தொடரும் விவாதம் என்னும் இந்த நூலில் சாதியப் பிரச்சினையும் அதற்கான தீர்மானங்களும்: ஒரு மார்க்சியக் கண்ணோட்டம் என்னும் கட்டுரையும் அதன் தொடர்ச்சியாக சாதிய பிரச்சினைக்கான தீர்வு… நூலைத் தொடர்ந்து வந்த விமர்சனங்களுக்கு ரங்கநாயகம்மா அளித்த பதில்களின் தொகுப்பாக வந்த சாதி மற்றும் வர்க்கம்: மார்க்சியக் கண்ணோட்டம், விவாதக் கட்டுரைகளின் தொகுப்பு என்னும் நூலிலிருந்து சில கட்டுரைகளை, சில பகுதிகளை மொழிபெயர்த்துள்ளேன். மேலும், சாதியமைப்பு பற்றிய மார்க்ஸின் கருத்துரு*: ஒரு புனரமைப்பு என்னும் தலைப்பில் பி.ஆர். பாபுஜி எழுதிய ஆய்வுக் கட்டுரையும் பின்னிணைப்பாகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

அதனோடு, முகநூல் விவாதங்களுக்கு நான் அளித்த பதில்களைத் தொகுத்தும், விரிவுபடுத்தியும் பின்னிணைப்பாகக் கொடுத்துள்ளேன். இறுதியாக மார்க்சியம் மற்றும் அம்பேத்கர் சிந்தனைகளை ஆய்வு செய்ய விரும்பும் தொடக்கக்கட்ட ஆர்வலர்களுக்காக சில கேள்விகளையும் கொடுத்துள்ளேன். அக்கேள்விகளுக்கு தாமாக ஆய்வு செய்து பதில் தேடி, சீர்தூக்கிப் பார்த்து சாதியப் பிரச்சினைக்கான தீர்வுகளைக் கொண்டிருக்கும் பாதை எதுவென சம்பந்தப்பட்டவர்கள் கண்டறியலாம்.