கனவுகளற்ற சொல்

மரணத்தின் வாயிலில்

காத்திருக்கிறது

உனக்கான வார்த்தை

கூறு போட்ட நிமிடங்களில்

உறைந்த ரத்தம்

மாற்றவியலாத

மரணம்

சொல் மற்றும்

தவிர்க்கவியாலாத

பிணம்

அழுகும் நாற்றம்

சாம்பலைக் கரைக்க முயல்கையில்

கரும்புள்ளி நிழலாடும்

உடல் இல்லை

கூடிய வேளையில்

காதுகள்

சுவைத்த சுவாசமும் இல்லை

வானம் பார்த்துக் கையேந்தி

சுமக்க முடியா விழிகளேந்தி

நிற்கையில்

நீராவிமணம் கொள்கிறதென் கண்ணீர்

பல்லாயிரம் நீர்குமிழிகளாய்

முகம் சுற்றிவரும்

கரையா துக்கம்

கற்சிற்பங்களென புடைத்து நிற்கிறது

நீ

திரும்பும்

பாதையில்

சிவந்த மண் உடலெங்கும் பரவி

காணிக்கை பெற்ற உதடுகளைப் பிய்த்தெறிகிறது

அலறும் அப்பெருங்குரல் கேட்டு

வலி துடைக்க ஏதுமில்லை

தேடுகிறாய்

பச்சிளம் விரல்களை

மயானத்தில்.


(உயிர் எழுத்தில் வந்த மூன்றாவது கவிதை)