‘பொருளாதார நிர்ணயவாதம்’ என்றால் என்ன?

 ‘பொருளாதார நிர்ணயவாதம்’ என்றால் என்ன?

- ரங்கநாயகம்மா

தமிழில் கொற்றவை, சாதியப் பிரச்சினையும் மார்க்சியமும்: தொடரும் விவாதம் நூலிலிருந்து.

            மார்க்சிய எதிர்ப்பாளர்கள் ‘மார்க்சியம் ஒரு பொருளாதார நிர்ணயவாதம்’ என்கிறார்கள். மார்க்சிய ஆதரவாளர்களுக்கும் மார்க்சியம் குறித்து சில ஐயங்களும், சில வேற்றுமை கருத்துகளும் இருக்கின்றன.

            மார்க்சிய எதிர்ப்பாளர்களோ அல்லது பகுதி-ஆதரவாளர்களோ அல்லது பகுதி-எதிர்ப்பாளர்களோ ‘பொருளாதாரம்’ என்றால் என்ன என்றோ ‘பொருளாதார நிர்ணயவாதம்’ என்றால் என்னவென்றோ கேள்வி எழுப்புவதில்லை.  ஒவ்வொருவரும் சொந்தமாக ஏதோ விளக்கங்கள் கொடுக்கின்றார்கள். எல்லோரும் மார்க்சியம் குறித்துப் பேசுவதால், நம்முடைய விவாதத்திற்கு உடனடியாகத் தொடர்புடைய மார்க்சியத்தின் சில அம்சங்களை நாம் முதலில் விவாதிப்போம். பின்னர் எதிர்கருத்துகளை ஆய்வு செய்வோம்.

மார்க்ஸின் வரையறைப்படி ‘பொருளாதாரம்’ என்றால் என்ன?

“இதன் மூலம் நான் உருவாக்கிய பொதுவான முடிவை - இந்த முடிவுக்கு வந்தவுடன் அதுவே என்னுடைய ஆராய்ச்சிகளுக்கு வழிகாட்டும் கொள்கையாக மாறியது - பின்வருமாறு சுருக்கிச் சொல்லலாம். மனிதர்கள் தங்களுடைய வாழ்க்கைக்காக ஈடுபடும்  சமூக உற்பத்தியில் திட்டவட்டமான உறவுகளில் தவிர்க்க முடியாத வகையில் ஈடுபடுகிறார்கள். இந்த உறவுகள் அவர்களுடைய சித்தங்களிலிருந்து தனித்து நிற்பவையாகும், அதாவது அவர்களுடைய உற்பத்தியின் பொருளாயத சக்திகளில் வளர்ச்சியில் அந்தக் குறிப்பிட்ட கட்டத்துக்குப் பொருத்தமான உற்பத்தி உறவுகளாகும். இந்த உற்பத்தி உறவுகளின் கூட்டுமொத்தமே சமூகத்தின் பொருளாதார அமைப்பாக, அதன் உண்மையான அடித்தளமாக அமைகிறது. இதன் மீது சட்டம், அரசியல் என்ற மேற்கட்டமைப்பு எழுப்பப்பட்டு, அதனோடு பொருந்தக் கூடிய சமூக உணர்வின் குறிப்பிட்ட வடிவங்களும் உருவாகின்றன. பொருளாயத வாழ்க்கையின் உற்பத்தி முறை சமூக, அரசியல், அறிவுத்துறை வாழ்வின் பொதுவான போக்கை நிர்ணயிக்கிறது. மனிதர்களின் உணர்வுநிலை அவர்களுடைய வாழ்நிலையை நிர்ணயிப்பதில்லை, அவர்களுடைய சமூக வாழ்நிலையே அவர்களுடைய உணர்வுநிலையை நிர்ணயிக்கிறது. [அரசியல் பொருளாதார விமர்சனத்துக்கு ஒரு பங்களிப்பு – முன்னுரை, மார்க்ஸ் எங்கல்ஸ் தேர்வு நூல்கள் – தொகுதி 4, பக்.207]

மார்க்ஸின்  மேற்சொன்ன அந்த விளக்கத்தை வைத்து  நாம் ‘பொருளாதார அமைப்பு’ எனும் பதத்தை கவனிக்க வேண்டும். ’உற்பத்தி உறவுகளின் கூட்டுமொத்தம்’ என்பதை  ‘உண்மை அடித்தளம்’ என்று குறிப்பிட்டு அவர் அதை ‘பொருளாதார அமைப்பின்’ அடித்தளம் என்கிறார். வேறு சொற்களில் சொல்வதானால் பொருளாதார அமைப்பு (பொருளாதாரம்) என்பதே சமூகத்தின் அடித்தளம். பொருளாதாரம் என்றால் ‘பணம்’ இல்லை. உற்பத்தி உறவுகளே பொருளாதார உறவுகளாகும். பணம் இல்லாத புராதனக் காலத்தில் கூட பொருளாதார உறவுகள் (உற்பத்தி உறவுகள்) நிலவின. ‘பணத்தின்’ இருப்பு இன்றி உருவாகப்போகும் கம்யூனிச சமூகத்திலும் பொருளாதார உறவுகள் இருக்கும். உற்பத்தி உறவுகளே சமூகத்தின் அடித்தளத்தை நிர்ணயிக்கிறது, மற்ற மேற்கட்டுமானங்கள் அந்த அடித்தளத்திற்கு ஏற்ற வகையில் உருவாகிறது. இதுவே அவர் கண்டடைந்த ‘பொதுவான முடிவு’ - அவரது ‘ஆய்விற்கு’ ’வழிகாட்டும் கொள்கையாக’ அமைந்த முடிவும் இதுவே.

இப்போது நாம் எங்க்லஸின் வரையறைப்படி ‘பொருளாதாரம்’ என்றால் என்னவென்று பார்ப்போம்.  (1894 இல் எங்கல்ஸ் இதை எழுதினார். இந்தக் கட்டுரையில் பின்னர் நாம் பார்க்கப்போகும் தகவல்களுக்கு தொடர்புடையது இந்த தேதி)

“சமூக வரலாற்றை நிர்ணயிக்கின்ற அடிப்படை என்று நாங்கள் கருதுகின்ற பொருளாதார உறவுகளை, ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்திலுள்ள மனிதர்கள் தங்களுடைய வாழ்க்கைச் சாதனங்களை உற்பத்தி செய்து தமக்கு இடையில் உற்பத்திப் பொருள்களைப் பரிவர்த்தனை செய்கின்ற (அங்கே உழைப்புப் பிரிவினை இருக்கிறது என்ற அளவில்) வழி மற்றும் முறை என்று நாங்கள் புரிந்து கொள்கிறோம்”.

“பொருளாதார நிலைமைகள் முடிவில் வரலாற்று வளர்ச்சியைத் தகவமைக்கின்றன என்று நாங்கள் கருதுகிறோம்”.

“இந்த மெய்யான உறவுகளில் பொருளாதார உறவுகள் (இவற்றின் மீது மற்ற உறவுகள்-அரசியல் மற்றும் சிந்தாந்த உறவுகள்-எவ்வளவு அதிகமாகத் தாக்கம் செலுத்தினாலும்) முடிவில் இன்னும் தீர்மானகரமான உறவுகளாக இருக்கின்றன; அவை சமூக வளர்ச்சி முழுவதும் இழயோடியிருக்கின்றன; அவை மட்டுமே இவ்வளர்ச்சியைப் புரிந்து கொள்ள இட்டுச் செல்கின்றன” [பி. எங்கல்ஸ், பிரெஸ்லாவிலிருந்து வொ. போர்கியுசுக்கு எழுதிய கடிதம், மார்க்ஸ் எங்கல்ஸ் தேர்வு நூல்கள் – தொகுதி 12,பக்.239]

            ‘பொருளாதார உறவுகள்’ என்பதில் மார்க்ஸும் எங்கல்ஸும் ‘உறுபத்தி உறவுகளையே’ குறிக்கிறார்கள். ஒரு சமூகத்தில் பல்வேறு மட்டங்கள் வெவ்வேறு விதமான செல்வாக்கைக் கொண்டிருக்கும், ஆனால்,  ஒட்டுமொத்தமாக அம்மட்டங்கள்  அனைத்தும் அடித்தளத்தின் செல்வாக்குக்கு உட்பட்டே செயல்படும். மார்க்ஸ் மற்றும் எங்கல்ஸின் ஆய்வுகளின் சாரம் இதுவே. ஒரு சமூகத்தின் அடித்தளத்தை உருவாக்கும் உற்பத்தி உறவுகள் உழைப்புச் சுரண்டலைக் கொண்டதாக இருந்தால், அந்த சமூகத்தின் அரசியல், அத்தகைய சுரண்டல்வாத உறவுகளை எதிர்ப்பதற்கு மாறாக நிலைத்திருக்கவே செய்யும். அந்த அரசு (=அரசாங்கம்) உருவாக்கும் சட்டங்களும் சுரண்டலை நிலைத்திருக்கச் செய்யுமே அல்லாது, சுரண்டலை எதிர்க்காது. அத்தகையதொரு சுரண்டல் நிறைந்த சமூகத்தில் மதமானது தொழிலாளர் வர்க்கத்தை ஒரு அறியாமையில் ஆழ்த்தியிருக்குமே ஒழிய, தர்க்கத்தை போதிக்காது. அத்தகையதொரு சமூகத்தில், கல்வி, கலை மற்றும் இதர துறைகள் அனைத்தும் மனிதர்களிடையே ஏற்றத்தாழ்வை போற்றி வளர்க்கும், அத்தகைய குணங்களையே போதிக்கும். ஆண் பெண் உறவு மற்றும் இதர பண்பாடுகள் அனைத்தும் சுரண்டல்வாத பண்பாட்டை கட்டிக்காக்கும். சமூகத்தின் எந்த மட்டம் எந்த மட்டத்தின் மீது தாக்கம் செலுத்தினாலும் சரி; அனைத்து மட்டங்களும் சுரண்டல்வாத உறவுகளுக்கு பொருந்தும் வகையிலேயே இருக்கும், அந்த எல்லைக்குட்பட்டே செயல்படும்.

            அடிப்படை உறவுகள் உழைப்புச் சுரண்டலில் இருந்து விடுபட்டதாக  நாம் கற்பனை செய்வோமாயின், பிறகு அரசியல், கல்வி, கலை, பண்பாடு ஆகியவை பழைய முறைக்கு எதிராக மாற வேண்டும். மதம் போன்ற அம்சங்கள் முற்றிலுமாக மறைய வேண்டும். அடித்தளத்தின் இயல்புக்கு பொருந்தும் வகையில்,  மேற்கட்டுமான அம்சங்கள் உருவாகிறது, நிலைத்திருக்கிறது என்று சொல்வது தர்க்கப்பூர்வமானதே. அடித்தளத்திற்கு ஏற்றவகையில் மேற்கட்டுமான அம்சங்கள் இருப்பது இயல்பே. அடித்தளத்தின் தன்மைக்கு அப்பாற்பட்டு அந்த மேற்கட்டுமான அம்சங்கள் தனித்து இருக்கிறது, சுதந்திரமாக இருக்கிறது என்று சொல்வதே தர்க்கத்திற்கு முரணானது. அவை அடித்தளத்தின் எல்லைக்குட்பட்டே, அதன் வரையறையை விட்டு வெளியே எங்கும் நகராமலேயே தனது தன்னாட்சி அதிகாரத்தை பிரயோகிக்கிறது. மேற்கட்டுமான அம்சங்களுக்கும் தன்னாட்சியும், சுதந்திரமும் இருக்கும், ஆனால் அது ஒரு சிறிய மரத்தூணில் கட்டப்பட்ட கன்றுகுட்டியின் சுதந்திரம் போன்றது. கட்டப்பட்டிருக்கும் கயிறு அனுமதிக்கும் எல்லை வரை கன்றுகுட்டி சுதந்திரமாக அசையலாம், அதேபோல் ஒவ்வொரு மேகட்டுமான அம்சமும் அடித்தளம் அனுமதிக்கும் எல்லை வரை தன்னுடைய தன்னாட்சியைப் பிரயோகிக்கலாம்.

            ஒரு குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தில், கடந்த காலத்தின் தாக்கங்கள் மீதமிருக்குமேயானால், கடந்த காலத்தின் அடித்தள அமைப்பின் தாக்கமே அதற்கும் காரணம். அந்த தாக்கமே பின்வரும் காலங்களில் தொடர்கிறது. அடிக்கட்டுமானம் மற்றும் மேற்கட்டுமானம் தொடர்பான மார்க்ஸ் மற்றும் எங்கல்ஸின் சிந்தனைகள் எப்போதும் மாறியதில்லை.

            உறபத்தி உறவுகளின் (அடிக்கட்டுமானத்தை உருவாக்கும்) தாக்கம் மேற்கட்டுமானத்தின் மீது இருக்குமாயின், நாம் அதனை ‘உற்பத்தி உறவுகளின் நிர்ணயவாதம்’ என்கிறோம். அந்த உற்பத்தி உறவுகளுக்கு ‘பொருளாதார உறவுகள்’ என்று பெயர் இருக்குமாயின், நாம் அதனை ’பொருளாதார உறவுகளின் நிர்ணயவாதம்’ என்கிறோம். அதன் சுருக்கப் பெயர் ‘பொருளாதார நிர்ணயவாதம்’. இந்த பெயர் மீது நாம் எத்தகைய குறையும் காண வேண்டியதில்லை. எதுவாகினும், ‘பொருளாதார உறவுகள்’ எனும் அந்தப் பதத்தின் பொருள்விளக்கம் சரியானதாக இருக்க வேண்டும். அதாவது, ‘பொருளாதார உறவுகள்’ என்றால் ‘உற்பத்தி உறவுகள்’, அதாவது ‘அடிக்கட்டுமானம்’ என்பதன்றி வேறில்லை. மார்க்சிய எதிர்ப்பாளர்கள் உழைப்புச் சுரண்டல் எனும் உண்மையை, உண்மை என்று ஒப்புக்கொள்வதில்லை. அடிக்கட்டுமானத்திற்கும், மேற்கட்டுமானத்திற்கும் அவர்கள் எந்த வேறுபாட்டையும் காண்பதில்லை. அவர்களின் பார்வையில் பொருளாதாரம் என்றால் அது ‘பணம்’ மட்டுமே. அவர்கள் ‘பொருளாதார உறவை’ ‘பண உறவோடு’ சமன் செய்து, மார்க்சியம் எப்போதும் பணக் கணக்கீட்டைக் குறித்து மட்டுமே பேசுகிறது என்கின்றனர்.  மனித நேயம், அன்பு இவை குறித்தெல்லாம் மார்க்சியத்திற்கு கவலை இல்லை என்று மார்க்சியத்தை எதிர்க்கும் அறிவுஜீவிகள் கருதுகின்றனர். மற்றொரு வகையினர், மார்க்சியத்தை ஆதரிக்கும் அறிவுஜீவிகள். உழைப்புச் சுரண்டலை ஒழிக்க வேண்டும் என்று சொல்லும் மார்க்சியக் கோட்பாட்டின் அந்த அம்சத்தை அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்கின்றனர். ஆனால் அடிக்கட்டுமானம்தான்  மேல் கட்டுமானத்தை தீர்மானிக்கிறது என்னும் கூற்றை அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. அடிக்கட்டுமானத்தின் எல்லைக்குட்படாமலேயே மேற்கட்டுமானத்திற்கு எல்லையற்ற அதிகாரம் இருப்பதாக அவர்கள் அனுமானிக்கின்றனர். அத்தகையதொரு அரை-ஆதரவாளர் மற்றும் அரை-எதிர்ப்பாளருக்கு உதாரணம் திரு. சைதுலு அவர்கள். ‘சமமான உழைப்புப் பிரிவினை மூலம் சாதி ஒழிப்பு’ என்னும் ஒரு கட்டுரையில் நான் மார்க்சியத்தின் அம்சங்கள் குறித்து சுருக்கமாகப் பின்வருமாறு எழுதினேன்: ”உற்பத்தி உறவுகள், சொத்துரிமை, எஜமானர்-உழைப்பாளர் உறவுகள், உழைப்புச் சுரண்டல் மற்றும் உழைப்புப் பிரிவினை” ஆகிய பல்வேறு அம்சங்களைக் கொண்டது பொருளாதாரம். உற்பத்தி உறவே சமூகத்திற்கு வடிவத்தையும் உள்ளடக்கத்தையும் கொடுத்தது. உற்பத்தி உறவுகளில் ஏற்றத்தாழ்வு நிறைந்திருப்பதால், நாம் முதலில் அதில் சமத்துவத்தை அடைய வேண்டும்” (ஆந்திர ஜோதி, 10-7-2012).

என்னுடைய இந்தக் கண்ணோட்டத்தோடு திரு. சையதுலு முரண்படுகிறார். (ஹீதுவதம் [=பகுத்தறிவு], அக்டோபர் 2013). மார்க்சிய எதிர்ப்பாளர்கள் மார்க்சியம் குறித்து என்ன சொல்கிறார்களோ அதற்கு நிகராகவே மார்க்சியம் பற்றிய என்னுடைய கூற்றும் இருக்கிறது ; நானும் மார்க்சியத்தை ‘பொருளாதார நிர்ணயவாதமாகவே’ கருதுகிறேன், நான் புரிந்துகொண்டதுபோல் மார்க்சியத்தைப் புரிந்து கொள்ளக்கூடாது என்பதே அவரது விமர்சனம்.

            நான் சொன்னது ஏதேனும் மார்க்சியத்திற்கு எதிராக இருக்கிறதா? மார்க்சிய எதிர்ப்பாளர்கள் பேசுவதையே நானும் பேசுகிறேனா? இல்லை, நான் அப்படிப் பேசவில்லை. உற்பத்தி உறவுகளே ஒரு சமூகத்தின் பொருளாதார அடித்தளமாகிறது, இந்த அடிக்கட்டுமானமே மற்ற மட்டங்களை நிர்ணயிக்கிறது என்று மார்க்ஸின் ‘பொருளாதாரம்’ வரையறுக்கும் பொருளிலேயே நானும் ‘பொருளாதரம்’ என்பதை விளக்கியிருக்கிறேன். உண்மையில், திரு. சையதுலு அவர்கள் மார்க்சியத்திற்கு ஆதரவாகப் பேசுவதாக நினைத்து அவரையறியாமல் அவர் என்னுடைய விளக்கத்தில் தவறு கண்டுபிடித்ததன் வாயிலாக, மார்க்ஸின் விளக்கங்களிலேயே அவர் தவறு கண்டுபிடித்திருக்கிறார்.

            சையதுலு மார்க்சிய எதிர்ப்பாளரல்ல  ஏனென்றால் அவர் மார்க்ஸியத்தை ஏற்றுக்கொண்டவர். ஆனால் மார்க்சியம் பற்றிய அவரது புரிதல் தவறாக உள்ளது. அவர் ‘பொருளாதாரம்’ என்பதை ’உற்பத்தி உறவுகள்’ என்று புரிந்து கொள்ளாமல் ‘பணம்’ என்று புரிந்து கொண்டார். அவருடைய கட்டுரையிலிருந்து நாம் அவரது  சிந்தனைகள் சில்வற்றைப் பார்ப்போம்.

            சையதுலு:  “பரிணாம வளர்ச்சியின் இறுதி கட்டத்தில் பொருளாதாரம் தோன்றியது”

            ‘இறுதி கட்டத்தில் தோன்றியது’ என்றால் பண அமைப்பு தோன்றியது பற்றி பொருளாகிறதே ஒழிய, உற்பத்தி உறவுகளோடு பொருளாதாரத்தை ஒப்பிடுவதாகாது. அது உற்பத்தி உறவுகளாக இருந்தால், அது இடையிலோ, இறுதியிலோ தோன்றியிருக்க முடியாது. அது எப்போதுமே நிலைத்திருந்த ஒன்று.

            சையதுலு: “….. இறுதி கட்டத்தில் தோன்றிய  ‘பொருளாதாரத்தை’ நாம் ‘அடிக்கட்டுமானம்’ என்று அழைக்கக்கூடாது, இதனால், பொருளாதாரம் அடிக்கட்டுமானமாகாது”.

            இங்கும் பொருளாதாரம் என்றால் ‘பணம்’ என்ற பொருளிலேயே அவர் குறிப்பிடுகிறார். பொருளாதாரத்தை உற்பத்தி உறவுகள் என்று கருதியிருந்தால், அவர் “அது அடிக்கட்டுமானம்” இல்லை என்று சொல்லியிருக்க மாட்டார். நாம் பொருளாதாரத்தை ‘பணம்’ என்று புரிந்து கொண்டோமேயானால், அது சமூகத்தின் அடிக்கடுமானமாக இருக்க வாய்ப்பில்லை என்றே தோன்றும்.

            ”பொருளாதார அமைப்பே உண்மையான அடித்தளம்” என்று மார்க்ஸ் சொன்னபோது, அவர் பணத்தைக் குறிக்கவில்லை. அவர் உற்பத்தி உறவுகளையேக் குறிக்கிறார்.

 ‘பொருளாதாரம்’ பற்றிய திரு.சைதுலுவின் புரிதல் தவறானது. இந்த தவறின் காரணமாக, அவரது மற்ற வாதங்களும் தவறான போக்கிலேயே தொடர்கிறது.

            சையதுலு: “பொருளாதாரமே அடிக்கட்டுமானம் என்றும் சிந்தனைகள், கோட்பாடுகள் அந்த அடிக்கட்டுமானத்தின் மேல் உருவாகும் மேற்கட்டுமானம் என்று சொல்வதற்கு…” இந்த கண்ணோட்டத்தில் அவர் குறை கண்டுபிடிக்கிறார். அடிக்கட்டுமானத்திலிருந்துதான் மேற்கட்டுமானம் எழுகிறது என்று சொல்வது தவறு, சில கம்யூனிஸ்டுகளும், ரங்கநாயகம்மாவும் அத்தவறை செய்கிறனர் என்கிறார். மேலும், அவர்கள் விஷயங்களை ’இயங்கியல் அடிப்படையில் புரிந்து கொள்ளாததால்’ அத்தவறை செய்கின்றனர் என்கிறார். கூடுதலாக, ‘பொருளாதாரமே அடிக்கட்டுமானம்’ என்று சொல்லும் தவறு மற்றும் இதர தவறுகள் ‘இயங்கியல்’ பார்வை இல்லாததாலேயே நேர்கிறது என்பது அவரது வாதம். ‘அடிக்கட்டுமான-மேற்கட்டுமான உறவுகளில்’ தவறு கண்டுபிடிப்பது என்பது, கம்யூனிஸ்டுகளிடம் தவறு கண்டுபிடிப்பதாகாது, அது மார்க்ஸிடமே தவறு கண்டுபிடிப்பதாகும்.

            சையதுலு: ”பொருளாதாரம் அடிக்கட்டுமானம் என்று சொல்வதன் பொருள்…..” இந்த உருவாக்கத்தில் குறை கண்டுபிடித்து பின்வருமாறு சொல்கிறார்: “இதன் விளைவாகவே, அம்பேத்கரியர்களும், பெண்ணியலாளர்களும்,  மார்க்ஸியர்களுக்கு மத்தியில் உருவானார்கள்”. ‘பொருளாதார உறவுகளே அடிக்கட்டுமானத்தை அமைக்கிறது’ எனும் அந்தத் தவறான கருத்தின் காரணமாகவே இது நடந்தது என்கிறார் சையதுலு. அடிக்கட்டுமானம் மேற்கட்டுமானத்தின் மீது பலமான தாக்கத்தை செலுத்துகிறது என்று சொல்வது தவறென்றால், சில குறிப்பிட்ட பிரச்சனைகளுக்கு (அம்பேத்கரியர்கள், பெண்ணியலாளர்கள்) மார்க்ஸியத்திலிருந்து விலகி, தனித்து நின்று தங்கள் பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ள முயற்சிப்பது எப்படி தவறாகும்? (இப்படிச் சொல்வதால், சாதியமைப்பு ஒரு மேற்கட்டுமான பிரச்சனை என்று நான் சொல்வதாகப் பொருளில்லை, அது முற்றிலும் அடிக்கட்டுமானத்தோடு தொடர்புடையதே).

            ‘அடிக்கட்டுமானம்’ மற்றும் ‘பொருளாதார உறவுகள்’ என்பதில் நாம் உற்பத்தி உறவுகளைக் குறிக்கிறோம் என்றால், மார்க்சியத்தை பொருளாதார நிர்ணயவாதம் என்று சொல்வதில் தவறேதுமில்லை. ஆனால், மார்க்சியத்தை பொருளாதார நிர்ணயவாதம் என்று சொல்வோர், ‘பொருளாதார அமைப்பே உண்மையான அடித்தளம்’ என்னும் மார்க்சின் கருதுகோளையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். அதுவல்லாது, அடிக்கட்டுமானம் குறித்த மார்க்சின் கருத்தை புறக்கணித்து, தங்களுடைய சொந்த பொருளை வழங்குவோர், அடிக்கட்டுமானத்தின் தாக்கத்தை தவறான கருத்து என்றே கருதுகின்றனர். இதைத்தான் திரு. சையதுலுவும் செய்கிறார்.

            பொருளாதாரத்தை அவர் பணத்தோடு தவறாக ஒப்பிடுவதால், அது ‘இறுதியில் தோன்றியது” என்கிறார். அவர் பொருளாதாரத்தை பணம் என்று புரிந்துகொண்டதால், கம்யூனிஸ்டுகள் பணத்தை ‘அடிக்கட்டுமானமாகக்’ கருதுவதாக அவர் தவறாகப் புரிந்து கொண்டார். அதனாலேயே அவர் பலமுறை ‘நாம் பொருளாதாரத்தை அடிக்கட்டுமானம்’ என்று சொல்லக்கூடாது என்று சொல்லிவந்தார். அப்படி அவர் சொன்ன இடங்கள் பல. இந்த ஒரு உதாரணமே அதற்குப் போதுமானது.

            சமூகத்தின் ஒவ்வொரு பிரச்சினையையும் நாம் வர்க்கப் பிரச்சினையாகவே காண வேண்டும், வர்க்கத்தொடர்பின்றி எந்த பிரச்சினையும் தனித்திருப்பதில்லை என்று தனது கட்டுரையில் திரு. சையதுலு கூறுகின்றார். “எல்லா சமூகப் பிரச்சினைகளும் வர்க்கத்தின் ஒரு பகுதியே” என்றார். இப்படி பிரச்சினைகளுக்கு சரியான காரணத்தைக் கூறிய நபர்தான், உற்பத்தி உறவுகளின் தீர்மானகரமான தாக்கத்தை மறுக்கிறார்.

            இன்றைய கம்யூனிஸ்டுகள் தவறு செய்கின்றனர் என்பது அவரது விமர்சனத்தின் ஒரு அம்சம்: அதாவது, ஒவ்வொரு பிரச்சினையையும் அவர்கள் வர்க்கப் பிரச்சினையாகக் காண்பதில்லை என்று பொருள். “தலித் மற்றும் பஹுஜன் இயக்கங்கள் வர்க்கப்பார்வையற்ற இயக்கங்கள் என்பது இன்றைய கம்யூனிஸ்டுகளின் கண்ணோட்டமாக இருக்கிறது” என்கிறார்.

            இங்கு திரு. சையதுலு ‘பிரச்சினை’ குறித்துப் பேசுகிறாரா இல்லை ‘இயக்கம்’ குறித்துப் பேசுகிறாரா? அவர் ‘பிரச்சினை’ குறித்துப் பேசுகிறார் என்றால், ‘ஒவ்வொரு பிரச்சினையும் வர்க்கப் பிரச்சினையால் எழுகிறது’ என்று சொல்வது சரி. ஆனால் அவர் ‘இயக்கம்’ குறித்து பேசுகிறார் என்றால், ஒரு இயக்கத்திற்கு வர்க்கப் பார்வை இருக்கலாம், இல்லாமலும் போகலாம். திரு. சையதுலு குறிக்கும் ‘தலித் மற்றும் பஹுஜன்’ இயக்கங்கள் பூர்ஷுவா அரசாங்கத்தில் (அரசு) இடஒதுக்கீடு மற்றும் பதவிகளை இலக்காகக் கொண்டது. அதற்கு வர்க்கக் கண்ணோட்டம் இல்லை. அத்தகைய இயக்கங்களை ‘வர்க்கப் பார்வையற்ற’ இயக்கங்கள் என்று சொல்வதில் என்ன தவறு இருக்கிறது? உண்மையில், பிரச்சினைகளைத்தான் ஒருவர் வர்க்கப் பர்வையின்றி அனுகக்கூடாது. ஆனால் ஒரு சில இயக்கங்களை, அவர்கள் முன்னுடுக்கும் பாதையைப் பொருத்து, வர்க்கப் பார்வையற்ற இயக்கங்கள் என்று சொல்வதில் தவறேதுமில்லை. தலித்துகளும், பஹுஜன்களும் தங்கள் பிரச்சினைகளை வர்க்கப் பிரச்சினையாக கருதாது தவறு செய்கின்றனர் என்று திரு. சையதுலு விமர்சிக்கிறார். சையதுலுவின் விமர்சனத்திலேயே சரி என்று தோன்றும் ஒரு விமர்சனம் இதுவே.

            சையதுலுவின் வாதங்களில் ‘வர்க்க வார்ப்பு’ (class stereotype) என்றொரு சொல்லாடலை நாம் பார்க்க முடிகிறது. அந்த சொல்லை நாம் முதலில் படிக்கும்போது, அவர் அதை ஆதரிக்கிறாரா அல்லது எதிர்க்கிறாரா என்பது புரிவதில்லை.  மேலும் கீழும் அவரது கட்டுரையை ஒரு பத்து முறை வாசித்தால் மட்டுமே அதற்கான பொருள் புரிகிறது. அவரைப் பொறுத்தவரை வர்க்க வார்ப்பு என்பது நல்ல விஷயம். வர்க்கக் கண்ணோட்டம் மற்றும் வர்க்க அர்பணிப்பு என்று பொருள்.

என்னையும் திரு. சையதுலு அதைக் கொண்டு விமர்சிக்கிறார்: அவரிடமும் ‘வர்க்க வார்ப்பு’ இருக்கிறது, ஆனால் அது அரை-வேக்காடாக இருக்கிறது; போதுமான வர்க்கக் கண்ணோட்டம் அவரிடம் இல்லை. ’பொருளாதார பிரச்சினையை தீர்த்துவிட்டால் எல்லா பிரச்சினையும் தீர்ந்துவிடும்’ என்ற ஒரு தவறான புரிதல் அவரிடம் இருக்கிறது என்கிறார். அவருடைய பார்வையில், எனக்கு வர்க்க வார்ப்பு கண்ணோட்டம் இருக்கிறது, ஆனால் அது ஒரே ஒரு அம்சத்தோடு சுருங்கிவிடுகிறது.

            கம்யூனிஸ்டுகள் குறித்தும் அவர் இதே விமர்சனத்தை வைக்கிறார்: “பொருளாதார போராட்டமே, வர்க்கப் போராட்டம் என்று இன்றைய கம்யூனிஸ்டுகள் கருதுகின்றனர்”

             ‘பொருளாதார போராட்டம்’ மற்றும் ‘வர்க்கப் போராட்டம்’ என்று ஒருவர் பேசுகையில், ஒரு குறிப்பிட்ட பிரச்சனை குறித்து மட்டுமே அவர்கள் பேசுகிறார்கள் என்று பொருள் இல்லை. உற்பத்தி உறவுகளில் உள்ள சுரண்டலை ஒழுக்கும் போராட்டத்தினூடே அவர்கள் பொருளாதார போராட்டத்தைப் பேசுகிறார்கள் என்றால், சுரண்டல் காரணமாக எழும் அனைத்துப் பிரச்சினைகளையும் அவர்களின் கோட்பாடு பேசுகிறது என்றே பொருள். ’பொருளாதார பிரச்சினை தீர்ந்துவிட்டால்…” என்று அவர்கள் சொன்னால், ‘சுரண்டல்வாத உழைப்புசார் உறவுகள் ஒழிக்கப்பட்டுவிட்டால்” என்று பொருள்…உழைப்புச் சுரண்டலை ஒழிப்பது என்றால், கடந்த காலத்தின் சுரண்டல்வாத உரிமைகளினால் விளைந்த (இன்றும் தொடர்கின்ற) அனைத்துப் பிரச்ச்னையையும் தீர்ப்பது என்று பொருள். சுரண்டலற்ற உறவுகளை அடித்தளமாகக் கொண்ட ஒரு அமைப்பை உருவாக்குவதற்கான போராட்டம் என்றால், மேற்கட்டுமானத்தில் நிலவும் அனைத்து ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கும் எதிராகப் போராட்டம் தொடுக்கப்படும் என்று பொருள். அதனால் அவர்கள் ஒரே ஒரு அம்சத்தை மட்டுமே காண்பதாகப் பொருளாகாது. அனைத்து அம்சங்கள், பிரச்சினைகள் மற்றும் அதற்கான தீர்வுகளை உள்ளடக்கியதே “பொருளாதார பிரச்சினை தீர்ந்துவிட்டால்” என்பதின் பொருள்.

            “அவர்கள் பார்வை அனைத்து அம்சங்களையும், பிரச்சினைகளையும் உள்ளடக்கியிருந்தால், சரி. நானும் அதையே சொல்கிறேன்” என்று திரு. சையதுலு சொல்கிறாரா?

            இல்லை. அவரது பார்வையில், ‘பொருளாதார உறவுகள்’ என்றால், உற்பத்தி உறவுகளை உள்ளடக்கிய அடிக்கட்டுமானத்தைக் குறிப்பதில்லை. உழைப்புச் சுரண்டலுக்கெதிரான போராட்டம் என்றால், அனைத்து பிரச்சனைகளுக்கும் எதிரான போராட்டத்தை அது உள்ளடக்கியது எனும் கண்ணோட்டம் அவரிடம் இல்லை.

            உண்மையில் சையதுலு சொல்லவருவது என்னவென்றால், பொருளாதார பிரச்சினைக்கான தீர்வு அனைத்து பிரச்சினைகளுக்குமான தீர்வாகாது என்பதாகும்.  ஆனால் அவரேதான், ‘அடிப்படையில் அனைத்து பிரச்சினைகளும் வர்க்கப் பிரச்சினைகளே வர்க்கப் பிரச்சினைக்குமேல் எதுவுமில்லை என்றார். அனைத்தும் வர்க்கப் பிரச்சினை என்றால் பிறகெப்படி ஒரே ஒரு பிரச்சினைக்கெதிராக மட்டும் வர்க்கப் போராட்டம் தொடுப்பது? ஏற்றத்தாழ்வுக்கு பங்களிக்கும் அனைத்து உறவுகளுக்கும் எதிராகத் தொடுக்கப்பட வேண்டாமா? அனைத்துப் பிரச்சினையும் ஒன்றோடு ஒன்று பின்னிப் பிணைந்திருக்க, மற்ற பிரச்சினைகளைத் தொடாமல் ஒரே ஒரு பிரச்சினையை மட்டும் ஒரு கோட்பாட்டால் சரி செய்ய முடியுமா?

            அனைத்து பிரச்சினைகளுக்கும் வர்க்கத் தொடர்பு உள்ளதென்றால், வர்க்கம் மறைந்து வர்க்கமற்ற நிலைமை தோன்றினால், வர்க்கத்தினால் உண்டாகும் அனைத்துப் பிரச்சினைகளும் மறைந்துவிடாதா? ஒருவேளை வர்க்கம் மறைந்த பின்னரும்கூட ஒருசில பிரச்சினைகள் தொடரும் எனில், அவை வர்க்கத்தினால் உண்டானதல்ல என்றுதானே பொருளாகும்!

            சொல்லப்போனால், அனைத்துப் பிரச்சினைகளையும் களைய கம்யூனிஸ்டுகள் பணிபுரிய வேண்டும் என்பது திரு. சையதுலுவின் விருப்பம். எனினும், அரைவேக்காட்டு கம்யூனிஸ்டுகளாக இல்லாமல் முழுமையான கம்யூனிஸ்டுகளாய் இருந்தால் அவர்கள் அனைத்துப் பிரச்சினைகளையும் களைய நிச்சயம் உழைப்பார்கள். அவர்களுக்கு அதுபற்றி தெரியும்.

            சையதுலுவின் பின்வரும் சொற்களைப் பாருங்கள்: “மார்க்சியத்தில் போதாமை உள்ளதா? அப்படி இல்லை என்றே கருதுகிறேன். சமூகத்தின் அனைத்துப் பிரச்சினைகளுக்கு மார்க்சியம் தீர்வு சொல்கிறது. ஒருவேளை இன்றைய மார்க்சிஸ்டுகளால் அதைச் சுட்டிக்கட்ட முடியவில்லை என்றால், எதிர்கால மார்க்சிஸ்டுகள் அதைச் சரியாக சுட்டிக்காட்டுவார்கள்”

            என்னவொரு பெருந்தன்மை! மார்க்சியத்தை இவ்வளவு புரிந்துகொண்ட ஒரு மனிதர் மேற்கட்டுமானம் அடிக்கட்டுமானத்திற்குமிடையேயான தொடர்பை புரிந்துகொள்ளாதது வியப்பில்லையா!

            சையதுலு: “ரங்கநாயகம்மாவின் விளக்கங்களில் வெறும் பொருளாதார அம்சங்களே உள்ளது. அதில் பாலின ஏற்றத்தாழ்வு மற்றும் சாதிய ஏற்றத்தாழ்வு குறித்து எந்த குறிப்பும் இல்லை”.

            என் கட்டுரையில் எதெல்லாம் இல்லை என்று திரு. சையதுலு சொல்கிறாரோ அதெல்லாம் கட்டுரையில் இருக்கிறது. என்னுடைய கட்டுரையின் பெயரே ‘சாதி ஒழிப்பு…..’ பாலின உறவுகள் குறித்தும் அக்கட்டுரையில் உள்ளது. அதனால் அதை மீண்டும் இங்கெழுதுவது அவசியமில்லை.

            ’அடிக்கட்டுமானம் மாறினால் சமூகத்தின் அனைத்து தளங்களும் தாமாக மாறும்’ என்று கம்யூனிஸ்டுகள் சொல்வதாக திரு. சையதுலு விமர்சிக்கிறார்.

            அடிக்கட்டுமானத்தில் மாற்றம் என்றால் அது உழைப்புசார் சுரண்டல் உறவுகளிலும், உழைப்புப் பிரிவினையிலும் மாற்றம் என்று பொருள். போராட்டம் இன்றி மாற்றங்கள் தாமாக நிகழ்ந்துவிடும் என்று எந்த கம்யூனிஸ்டுகளும் கூறுவதில்லை. எனினும், அடிக்கட்டுமானத்திலிருந்து விலகி நின்று எந்த ஒரு பிரச்சினையையும் தனித்து தீர்க்க முடியாது என்றே கம்யூனிஸ்டுகள் கூறுகின்றனர்.  அவர்கள் அடிக்கட்டுமானத்தை கவனத்தில் கொள்ளுங்கள் என்றே கூறுகின்றனர்.

            சையதுலு ’பிரச்சினைகளை இயங்கிலின் அடிப்படையில் காண வேண்டும் என்கிறார்’.  ’இயங்கியல்’ குறித்து பேசுவோர் ஒரு விஷயத்தை புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.  சமூகத்தில் அடிக்கட்டுமானமும், மேற்கட்டுமானமும் முறையே வெவ்வேறு அளவிலான தாக்கத்தை கொண்டிருக்கின்றன. அனைத்தும் ஒரே மாதிரியான தாக்கத்தை செலுத்துவதில்லை. ஒன்று கூட ஒன்று குறைய இருக்கும். ஆனால் அடிக்கட்டுமானம் கொண்டிருக்கும் தாக்கம் போன்று வேறு எதுவும் கொண்டிருப்பதில்லை, அடிக்கட்டுமானம் மேற்கட்டுமானமாகும் அதேபோல் மேல் கட்டுமானம் அடிக்கட்டுமானமாகும். இறுதியில் அதே பழைய அடிக்கட்டுமானமும், மேல் கட்டுமானமுமே மீதமிருக்கும். இல்லையேல், இரண்டும் சமமான தாக்கம் கொண்டிருப்பின்,  ஒன்று மற்றொன்றை பாதிப்பதில்லை. இரண்டும் முன்பு போலவே இருக்கும். ஒன்றைவிட மற்றொன்றுக்கு தாக்கம் அதிகமாக இருக்கும்போது மட்டுமே ஒன்று மற்றொன்றின் மீது தாக்கம் செலுத்தும். இந்த சிறிய விஷயத்தை அவர்கள் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.    

            சமூகத்தில் பொருளாதார உறவுகள் நிர்ணய சக்திகளாக இருப்பதில்லை என்று கூறுவதற்காக எங்கல்ஸின் ஆங்கில மேற்கோள் ஒன்றை திரு. சையதுலு சுட்டிக்காட்டினார். எங்கல்ஸின் மேற்கோளுக்கு அவர் தெலுங்கு மொழிபெயர்ப்பை கொடுக்கவில்லை (தெலுங்கு இதழானது தெலுங்கு மொழியில் படிக்கும் வாசகர்களுக்காக, மேற்கோள் ஆங்கிலத்தில் இருந்தால் அவர்களுக்கு விவாதம் எப்படி புரியும்? புரியவில்லை என்றால் அந்தக் கட்டுரையைப் படிப்பதை அவர்கள் கைவிட்டுவிடுவார்கள்).

            அடிக்கட்டுமானம் மற்றும் மேற்கட்டுமான உறவுகள் குறித்து விவாதிக்கையில், மார்க்ஸும் எங்கல்ஸும், ஒரு சமூகத்தில், ஒவ்வொரு சமூக மட்டமும் மற்றொன்றின் மீது செல்வாக்கு செலுத்தும், அதேபோல் ஒவ்வொரு மட்டமும் தன்னாட்சியும் கொண்டிருக்கும், ஆனால் அனைத்து மட்டங்களும் அடிக்கட்டுமானத்தின் இயல்போடு ஒத்ததாய், துணையாய் இருக்குமே ஒழிய, அதற்கு முரணாய் செயல்படாது. அவர்கள் ‘இறுதியாக / முடிவாக’ அடிக்கட்டுமானமே மேற்கட்டுமானத்தை தீர்மானிக்கிறது என்று அழுத்தம் கொடுக்கின்றனர்.

            திரு. சையதுலு கொடுத்த மேற்கோளிலும் எங்கல்ஸ் இறுதியாக இதையே சொல்லியிருக்கிரார். ஆனால், அவர் அந்த சொற்கள் மீது கவனம் செலுத்தவில்லை, அதைக் குறிப்பிடவும் இல்லை. திரு. சையதுலு குறிப்பிடாமல் விட்ட எங்கல்ஸின் அந்த மேற்கோளில் இறுதியாக நீங்கள் இதைக் காணலாம். (மார்க்ஸ் எங்கல்ஸ் தேர்வு நூல்கள் – தொகுதீ 12, பக். 208),

“அரசியல், சட்டவியல், தத்துவஞானத் தத்துவங்கள், சமயக் கருத்துக்களும் வறட்டுக் கோட்பாடுகளைக் கொண்ட அமைப்புகளாக அவற்றின் கூடுதலான வளர்ச்சியும் – வரலாற்றுப் போராட்டங்களின் நிகழ்வுப்போக்கின் மீது தாக்கம் செலுத்துகின்றன……”

அதனைத் தொடரும் வாக்கியங்களிலும், அதே சிந்தனையை நாம் காணலாம்.

“…… மத்தியில் முடிவில் பொருளாதார இயக்கம் இன்றியமையாததாகத் தன்னை நிறுவுகிறது…இவற்றில் பொருளாதார நிலைமைகள், இதரவை, மனித அறிவை வட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கின்ற மரபுகளும் கூட ஒரு பாத்திரத்தை – அது தீர்மானகரமானதல்ல என்றாலும் – வகிக்கின்றன.”

அடிக்கட்டுமானத்தின் தாக்கமே ‘தீர்மானகரமானது’ என்று எங்கல்ஸ் கூறியிருந்தாலும், மேற்கட்டுமான அம்சங்களும் “வரலாற்றுப் போராட்டங்களின் நிகழ்வுப்போக்கின் மீது தாக்கம் செலுத்துகின்றன…” என்பதை எங்கல்ஸின் இறுதி கூற்றாக சையதுலு முன்வைக்கிறார்.

எங்கல்ஸின் மேற்கோள் (திரு. சையதுலு குறிப்பிடாமல் விட்டதோடு சேர்த்து) 1890ல் எழுதப்பட்டது. 1894ல் எங்கல்ஸ் என்ன எழுதினார் என்பதை இந்தக் கட்டுரையின் தொடக்கத்தில் கண்டோம். எங்கல்ஸ் 1890ல் எழுதியதில் ஒரு தெளிவின்மை இருப்பதாக எடுத்துக் கொண்டாலும், “இறுதியில் பொருளாதார நிலைமைகளே வரலாற்று வளர்ச்சியைத் தீர்மானிக்கிறது என்று நாங்கள் (மார்க்ஸும் எங்கல்ஸும்) கருதுகிறோம் என்று 1894இல் எழுதியதில் அவர்களது முடிவு மிகவும் தெளிவாக உள்ளது.

மார்க்ஸும், எங்கல்ஸும் தங்களில் எழுத்துக்களில் முன்வைத்த அதே கோட்பாடுகளை சையதுலு புறம்தள்ளுகிறார். ‘உழைப்புப் பிரிவினை’ மற்றும் ‘மதம்’ பற்றி மார்க்ஸும், எங்கல்ஸும் கூறியதை நாம் இங்கு பார்ப்போம்:

“உழைப்புப் பிரிவினையின் பல்வேறு வளர்ச்சிக் கட்டங்களானது, வெவ்வேறு சொத்து வடிவங்களேயாகும். அதாவது, உழைப்புப் பிரிவினையில் நிலவும் (குறிப்பிட்ட – மொ.ர்) கட்டமானது, மனிதர்களுக்கிடையிலான உறவுகளையும் பொருள், கருவி மற்றும் உழைப்பின் பலன் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் தீர்மானிக்கிறது”. (மார்க்ஸ், எங்கல்ஸ். 1845. ஜெர்மன் சித்தாந்தம், மாஸ்கோ பதிப்பு, 1976. ஆங்கிலத்தில் பக்.38)¹

மனிதர்களிடம் உற்பத்தி சாதன உடைமையைப் பொறுத்தோ அல்லது உழைப்பின் பலன் அபகரிக்கப்படுவதைப் பொறுத்தோ மனித உறவுகள் அமைகின்றன.  ‘யார் உழைக்கிறார்கள்’ என்னும் கேள்வியையும் நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். [இருப்பினும், இந்த மேற்கோளில் அக்கேள்வி இல்லை]

மேலும், 1850இல் மதம் குறித்து எங்கல்ஸ் என்ன எழுதியிருக்கிறார் என்று பார்ப்போம், குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தின் வர்க்கப் போராட்டமானது மதச்சாயலைக் கொண்டிருக்குமெனில் (மத அம்சங்களை – மொ.ர்), பல்வேறு வர்க்கங்களின் நலன்கள், அவசியங்கள் மற்றும் தேவைகள் ஒரு மதத்திரையின் பின் ஒளிந்து கொண்டிருக்குமெனில், அது உண்மை நிலையை சிறிதளவே மாற்றக் கூடியது, அது அந்தக் காலச்சூழலின் நிலைமைகளைக் கொண்டே விளக்கப்பட வேண்டும்” – (எங்கல்ஸ், 1850 ஜெர்மனியில் விவசாய யுத்தம், முன்னேற்றப் பதிப்பகம், மாஸ்கோ, ஆங்கிலத்தில் www.marxists.org)²

மார்க்ஸும் எங்கல்ஸும் பொருளாதார உறவுகள் குறித்து (அடிக்கட்டுமானம்) விரிவாக விளக்கியுள்ளனர், சையதுலும் எங்கல்ஸின் கருதுருகளை விளக்குகையில் ‘பொருளாதார கட்டுமானம் அடிக்கட்டுமானம் இல்லை” என்று எங்கல்ஸ் சொன்னதுபோல் விளக்குகிறார். இவ்வாறாக, பொருளாதார அடிக்கட்டுமானத்தின் தீர்மானகரமான தாக்கத்தை அங்கீகரிக்காமல், தொடர்பற்ற வாதங்கள் மூலம் சையதுலு தனது கட்டுரையை முடித்திருக்கிறார்.

சாதி மற்றும் பாலின ஏற்றத்தாழ்வு பிரச்சினைகளை ரங்கநாயகம்மா புறக்கணிக்கிறார் என்கிறார். இதுகுறித்து நான் சொல்ல வேண்டிய அனைத்தையும் சொல்லிவிட்டேன், அது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாததாக இருப்பின், அவரவர் தம் விருப்பம்போல் என்ன வேண்டுமானாலும் பேசலாம்.

இங்கு நாம் முதலுல் சாதியமைப்புக்கு தீர்வு தேடுகிறோம். உழைப்புசார் உறவுகள் மற்றும் உழைப்புப் பிரிவினையை மாற்றுவதன் மூலம் அது சாத்தியம் என்று மார்க்சியர்கள் விவாதிக்கின்றனர். அது தவறென்றால், சாதியப் பிரச்சினையை வர்க்கத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு சுதந்திரப் பிரச்சினையாகக் காண்பார்களெனில், வர்க்கத்திற்கு தெடர்பற்ற ஒரு தீர்வைச் சொல்ல வேண்டும். உழைப்புசார் உறவுகள் மற்றும் சொத்துரிமை பற்றி குறிப்பிடாமல் அவர்கள் தங்கள் தீர்வுகளை வழங்கட்டும். சாதியப் பிரச்சினைக்கு அம்பேத்கர் சொல்லும் கலப்புத் திருமணம் ஒரு சரியான தீர்வுதான்.  இருப்பினும், கலப்புத் திருமணங்கள் தங்கு தடையின்றி நடக்க ஒரு தீர்வைச் சொல்லுங்கள்! அது சரியாக இருக்குமெனில், நாங்கள் நிச்சயம் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறோம். எங்களுக்கு, நோயைக் குணப்படுத்தும் சரியான மருந்து வேண்டும். மறுபடியும் எங்களுக்கு நோய் வேண்டாம். எங்களுக்கு ஆரோக்கியமும், மருந்தும் வேண்டும். எங்களுக்கு அத்தகையதொரு பாதையைக் காட்டுங்கள்.

(ஹீதுவதம், ஜனவரி, 2013).

1. “The various stages of development in the division of labour are just so many different forms of property, i.e. the existing stage in the division of labour determines also the relations of individuals to one another with reference to the material, instrument and product of labour”. (Marx & Engels. 1845. The German Ideology. Moscow edition, 1976. P.38).

2. “ If the class struggles of that time appear to bear religious earmarks, if the interests, requirements and demands of the various classes hid themselves behind a religious screen, it little changes the actual situation, and is to be explained by conditions of the time”-emphasis added. (Engels, 1850. Peasant War in Germany. Progress Publishes, Moscow, page: 48 of the Telugu edition. The English translation given here is taken from the text given in www.marxists.org)